.jpeg)
Achtung! Achtung! (2)
Standplaats –
Aken is niet haalbaar
Aken is een damp
Van maanbeschenen branden
de boog van merg en angst
Frans Budé
Nachtdroom, Meulenhoff, Amsterdam, 1989
Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: Gerrit Krol 👉.
Memento
Jongens waren wij nog, namen meisjes
achterop de fiets naar een espressobar,
en ’s morgens terug met onder het zadel
ons middaguurtje, al die jaren
dat wij in witte jas, vlijtig
een reageerbuis bestudeerden, c.q.
op één dij op elkaars bureau gezeten
opereerden aan de rand der wetenschap,
lachten, ons verloofden —
ik sta aan de ingang
van dit instituut, het hek is dicht,
het pad is eender, de bomen zwaarder
waaronder Yvonne liep, en kraaide;
die woont vandaag in Amerika, na veel
verdriet of is reeds dood, een wonder
dus dat zij ooit hier liep, kwiek
en mager; zo kan ik, een uurtje later,
bij Scheltema gezeten, op het terras met
wat vrienden uit het heden, of ik wil of niet,
mij indenken dat wij reeds lang
zijn overleden; in het kader
daarvan bestudeer ik mijn levende
pils, schijnt de zon, zeg ik iets.
Gerrit Krol (1934-2013)
uit: Polaroid (1976)
Foto: Jan Glas / Flickr
Uit de collectie Bert Bevers 👉 (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers 👉 : Hans Favery 👉
Een cirkel die zijn ellips herschrijft
gedraagt zich anders. Zijn houtwerk
mag kreunen, zijn wimpers mogen
denken te flirten wat zij willen:
aan zichzelf ontvalt hij nooit.
[….]
Hans Faverey
Verzamelde gedichten, Bezige Bij, Amsterdam, 2000
Aan Frederik van Eeden
De Zee, de Zee klotst voort in eindelooze deining,
De Zee, waarin mijn Ziel zich-zelf weerspiegeld ziet;
De Zee is als mijn Ziel, in wezen en verschijning,
Zij is een levend Schoon en kent zichzelve niet.
Zij wischt zich-zelven af in eeuwige verreining,
En wendt zich altijd om, en keert weer waar zij vliedt;
Zij drukt zich-zelven uit in duizenderlei lijning
En zingt een eeuwig-blij en eeuwig-klagend lied.
O Zee, was Ik als Gij in àl uw onbewustheid,
Dan zou ik eerst gehéél en gróót gelukkig zijn;
Dan had ik eerst geen lust naar menschelijke belustheid
Op menschelijke vreugd en menschelijke pijn;
Dan wás mijn Ziel een Zee, en hare zelfgerustheid,
Zou, wijl Zij grooter is dan Gij, nóg grooter zijn.
Uit: Verzen (1894)
in de stijl van de profeet Nahum
Maar neem de landerijen weg en wat blijft er over?
Wat verloren is, wat onbereikbaar is geworden,
zoals het zien vanuit het dorp, het gedicht op het dorp ...
zo zij het, als beschonkenen volgens dronkemansaard
en kreupelhoutbrein besluiten beklinken verward als
doornen, daarmee verslagen hart en knieën bekrassend:
alles verdwenen in wervelwind, in de storm, in wolken
die het stof van vernietigend scheppende voeten zijn,
Uit de collectie Bert Bevers 👉 (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers 👉 : Hugo Claus 👉
Rijmen voor een reiziger in Antwerpen (4)
De kathedraal staat klaar
als een raket van arduin
vol gotische instrumenten,
stalactieten, tinnen, nissen
vol heilige gebeurtenissen.
Klaar? Tel af. Nu. In het azuur!
Wij lezen in de schaduw van de kathedraal
onze krant over ons aards lief en leed
en eten de meest radioactieve
kroket van de planeet.
Hugo Claus
Wreed geluk, De Bezige Bij, Amsterdam, 1999
Eerder geplaatste Dichtersbankjes voor Hugo Claus 👉
Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk; Pieter Bas Kempe 👉
Gezicht op Toldijk,
in de stijl van William Shakespeare
Veelvreter Tijd: Sla leeuweklauwen stomp,
Laat aarde vreten van het eigen kroost;
Breek tanden uit de felle tijgerkaak,
Verbrand de phoenix in het eigen bloed.
Seizoenen gaan en komen speels of lomp;
Doe wat u wilt, is het in west of oost,
Verval is immers eerste wereldtaak!
Zolang u zich maar voor éen wandaad hoedt:
O, snijd níet in het schone Graafschapzicht,
Spaar Toldijk voor uw scherpe ganzeveer,
Laat onberoerd éen plek door wereldzeer
Opdat wie na ons komt genieten mag ...
Maar, Tijd, al plaatst u slag op slag op slag,
Híer blijft het eeuwige schoon - in mijn gedicht.
P.B. Kempe, juli 2024