Dichtersbankje | M. Vasalis

Foto: Hans Mellendijk | Blenkenberg, Vlaanderen

Uit de collectie Mellendijk: (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: M. Vasalis 👉

HERFST

Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot,
steeds zeldner denk ik dat mijn werklijk wezen
zich tonen zal en durven te genezen
van de steeds naderende duidelijker dood.
Vandaag zag ik de hemel door het weemlend lover
verbleken tot een doodlijk zuivere helderheid.
Ik heb mezelf nog van geen ding bevrijd
en er is haast geen tijd meer voor mij over.
Er ruist een hoge ruime wind
door de recht opgerezen bomen;
aan het zwarte water is een hert gekomen,
en door het oevergras schijnt laag de zon...
Dit is het enig antwoord, dat ik vind,
dat mij bevrijden zou, zo ik 't vertalen kon.


M. Vasalis uit: Parken en Woestijnen (1941)

Dichtersbankke | Ellen Warmond

 Foto: Bert Bevers | Binnenplaats Bibliotheek Permeke, Antwerpen

Uit de collectie Bert Bevers (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Ellen Warmond 👉

Omgekeerd perspectief

 

Lang al voor ik je kende

liep mijn verlangen om je heen

cirkels

de hondewacht

 

ik was wanhopig maar wij waren samen

nu is het nacht

wij passen weer in onze naam

 

sinds je er bent

ben ik weer alleen

 

 

Ellen Warmond 

De huid als raakvlak, Querido, Amsterdam, 1964

Dichtersbankje | Paul Rigolle

 

Foto: Bert Bevers | Schuttershofstraat,  Antwerpen

Uit de collectie Bert Bevers 👉 (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Paul Rigolle 👉

De hel van het noorden

 

Van tuin en tijd genoeg voltrekt het wonder zich.

Het landschap scheurt. Een dag knapt uit de kom.

Het land wordt opgepoetst, herschikt, herstreken:

vlaggen, stemmen. Free-jazz. Heksenkring en -ketel

smakt elk juk in het volle huis der velden neer.

 

Niet van de lucht: een vreemde zon die vloeibaar

in de v-vorm van de vogels openvlucht.

Zodat ineens de hel losbreekt, geplaveid als alleen

in verloren gelegde albums een laatste hel kan zijn.

Gezichten wolken op, een karavaan ontstaat uit stof.

 

Heroïsch! Driemaal heroïsch – engel van modder

en vlees – stottert reeds de eerste renner door de vlakte.

Hakt zich hakkelend een baan doorheen hagen,

gaat door schroot. Metaalbewerker tegen de elementen in,

lijdend aan zichzelf en niets dan zichzelf.

 

In echo’s. Honderdvoudig gaat met hem de vloek gepaard.

Graag ziet men zichzelf in hem weerspiegeld staan:

Hoe hij de zelfkant zoekt van elke weg, zich doorheen

de werkelijkheid werkt als door een hel en de kroon

van de verbeelding onder de werken van de hemel zet.

 

Leven wordt een hechter avontuur. Met een vuist

die elk ogenblik als een beslijkte hamer

warme wakken, in een droom van lucht kan slaan. 

 

 

Paul Rigolle

De hel van het noorden, Poëziestichting Vers, Sint-Niklaas, 1982

 

Dichtersbankje | Nick Cave

World Wide Web | London 

Uit de collectie Mellendijk (keuze singer songwriter): voorraad Mellendijk: Nick Cave 👉

The Ship Song 

Come sail your ships around me
And burn your bridges down

We make a little history, baby
Every time you come around

Come loose your dogs upon me
And let your hair hang down
You are a little mystery to me
Every time you come around

We talk about it all night long
We define our moral ground
But when I crawl into your arms
Everything, it comes tumbling down

Come sail your ships around me
And burn your bridges down
We make a little history, baby
Every time you come around

Your face has fallen sad now
For you know the time is nigh
When I must remove your wings
And you, you must try to fly

Come sail your ships around me
And burn your bridges down
We make a little history, baby
Every time you come around

Come loose your dogs upon me
And let your hair hang down
You are a little mystery to me
Every time you come around

Come sail your ships around me (Come sail your ships around me)
And burn your bridges down (And burn your bridges down)
We make a little history, baby (We make a little history, baby)

Every time you come around (Every time you come around)

                                                   Meer Dichtersbankjes hier 👉

Dichtersbankje | Louis Noiret

Foto: Peter Bevers | Johnny Jordaanplein, Amsterdam

Uit de collectie Bert Bevers 👉 (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Louis Noiret 👉

In Amsterdam heb ik mijn hart verloren
Als ouwe toffe jongen, zo recht uit de Jordaan
Daar ben ik in een keldertje geboren
En ga daar heel mn leven, beslist niet meer vandaan

Bij ons in de Jordaan
Zing je van hela hola hoeladiejee
Bij ons in de Jordaan
Zie je de jongens en de meiden dansend gaan
(Hatsjee)
Bij ons in de Jordaan
Waar de bloemen voor de ramen staan
En de Amsterdamse humor nooit verloren gaat
Zolang de lepel in de brijpot staat

We houwen allemaal van een verzetje
Dan moet je ons zien hossen, de beentjes van de vloer
De man van Drees die zegt: Kom op, wat let je
En pakt dan met een schuiver zn ouwe toereloer

Bij ons in de Jordaan
Zing je van hela hola hoeladiejee
Bij ons in de Jordaan
Zie je de jongens en de meiden dansend gaan
(Hatsjee)
Bij ons in de Jordaan
Waar de bloemen voor de ramen staan
En de Amsterdamse humor nooit verloren gaat
Zolang de lepel in de brijpot staat

We voelen ons verbonden met elkander
Want zit je in de zorgen of in de ratsmodee
Dan helpt de een zoveel ie kan de ander
Zo zijn de Jordanezen, ze leven met je mee

Bij ons in de Jordaan
Zing je van hela hola hoeladiejee
Bij ons in de Jordaan
Zie je de jongens en de meiden dansend gaan
(Hatsjee)
Bij ons in de Jordaan
Waar de bloemen voor de ramen staan
En de Amsterdamse humor nooit verloren gaat
Zolang de lepel in de brijpot staat.