Dichtersbankje | Frank De Vos

Foto: © collectie Arjan Haakshorst⇲

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: 
Frank De Vos⇲

Habeas Corpus

12 juni 2008

Wij hebben een lijf, omdat we geen stad zijn,
geen samengedreven vee, geen blauwe r
die aanrolt op het betonrot van een havendok

omdat we taarten eten, smoutebollen bakken,
er joelende kinderen spelen,
omdat de boer zijn boerin hier kust, er nog
een molen staat, er geen metaalmoeheid raast

omdat we geen klaplong zijn, geen palliatief verhaal,
geen geslepen gebit van een baggerkraan
omdat we hier ’s avonds de soep uitscheppen, bij elkaar
op de stoep, om ons gezicht een laatste praatje slaan

Wij hebben een lijf, omdat we geen stad zijn,
en "zie je" zeggen, en "ook zo", we ons Doel
noemen, niet Guantanamo Bay

In zijn aanstellingsspeech vergeleek Frank De Vos Doel met een dorp waar nog vrije burgers, echte Galliërs, rondlopen, zeer tegen de zin van ‘Caesar’ Peeters. Hij besloot met een dringende oproep aan Kris Peeters om een moratorium af te kondigen op de afbraak van de huizen in Doel. Nu het lang niet zeker is dat het Saeftinghedok er zal komen, is er geen enkele dringende reden om Doel verder te ontruimen. Frank de Vos lanceerde een oproep voor zijn eerste project: de bedichting van Doel.

Dichtersbankje | Leo Vroman en Tineke Vroman | Georgine Sanders

Foto: ©Albert Hagenaars | Centrum Prabolinggo | Java

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichters en gedichten) voorraad Hagenaars: Leo Vroman⇲ en Tineke Vroman⇲ 

Vanwege de geboortedag van Leo Vroman (10 april 1915 - 22 februari 2014) werd op NPO2 uitgezonden: Profiel: Leo en Tineke Vroman (Human) In het leven van dichtersechtpaar Leo (94) en Tineke Vroman (88) staan de liefde, het leven en de dood centraal. Op de vraag naar de voorwaarde om samen zo gelukkig oud te worden hoeft Leo niet na te denken: 'Liefde'.

Cold Rain

Liefdesbankje | Utrecht

Ogendicht | Maarten Doorman leest Leo Vromans VREDE

Voor wie dit leest

Muara Enim (1926)

Oud jeugdhuis waarvan ik geen inhoud weet

dan schaduw flakkerend in het olielicht,

angst door het krijsen van katten in duisternis,

nog bangzijn voor slangen als het gras beweegt.

Mijn moeder naaide, soms bakte zij brood.

Maar wat speelden wij kinderen in het lege

huis, de verwilderde tuin? Ik heb het ook nooit,

voordat het te laat was, zelfs willen weten.

Losse momenten die evenveel leegte

lieten, nooit samenvielen met het verslag

van de foto's, tot aan de dag dat mijn vader zag

dat hij mij had leren lezen. Toen bleven de vele

huizen waar wij eens woonden verder bevolkt

door mensen, meubels en boeken, en toen begon

mijn geschiedenis. Met wie kan ik die delen?

Bezoek aan Malang (1930)

Mijn grootmoeders huis had een tuin vol geheimen,

verborgen viooltjes die ik mocht zoeken.

Zij maakte mijn kop chocola in haar kamer

die vol stond met foto's, diepzinnige boeken.

Mijn grootmoeder wist zich omgeven door geesten.

Zij zag de kleuren van het goede en kwade

en las je gedachten. Zij was onbevreesd,

dit had zij bereikt door haar studie, na jaren.

Maar nog weer later hoorde zij stemmen

een onnoembaar kwaad van haar spreken, die volgden

haar waar zij ook was. Zij bleef studeren. Geen mens

die het weten wou, zelfs niet haar dochter.

Zij is al lang dood, maar ik weet waar zij wonen,

haar geesten: in bloemen die trillen op wind-

stille lucht, in de kruinen van bomen.

Ik kon ze nooit zien en verdien dat ook niet.

Uit Autogeografie | Georgine Sanders (Tineke Vroman )(1991)⇲

Dichtersbankje | Hagar Peeters

Foto: © Hans Mellendijk | Kasteellaan | Landgoed Enghuizen | Hummelo

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: Hagar Peeters⇲

Tegen het verdwalen

Lente. De stilte is krols.
Een lach komt ten val
aan geluk.

Twee vliegen breken
het raam, weten
dat het je de das omdoet

als je voorgoed je lijfs-
behoud aan gene zijde
ervan zoekt

rommelt de lucht
nabij, stommelt
een vrouw
op de trap
geur van lokroep

verlaten vlinders
bijtijds onderkomens
om vogels, naar vlinders
op zoek.

Gevonden ben je allang.
Hoe ben je anders bij mij.

uit: ' Wasdom', 2011.

Dichtersbankje | Erick Kila

Foto: © Hans Mellendijk | Landgoed Enghuizen | Kasteellaan Hummelo 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: Erick Kila⇲

Meester van de springende dieren

onder het veld 
waren er kleine vergeten 
dingen 

dakpan, spinsteen, kraal van glas

blinddruk in de grond werd het bewijs:
soldaten, grenspost van een heel
oud rijk 

de zon prikte dan een stukje rood
in los geslagen aarde scherf van kom
met uitgebeeld een vluchtend dier
visioen in klei
de maker was van hier
hij kende bos, moeras, de wolf, het zwijn
maar was verbaasd over het dier dat
hij zelf kon zijn: springend eland
hij liet hem in de sprong en kreeg een naam
meester van de springende dieren 

een verhaal, het is misschien 
niet waar 

© Erick Kila

Beken ! Uitgeverij Kleinood & Grootzeer, 

2014, Bergen op Zoom, ISBN 978-90-76644-72-1 

Dichtersbankje | Jan Johann Albinn Mooij

Foto: © Hans Mellendijk | Landgoed Enghuizen | Kasteellaan | Hummelo

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: Jan Johannn Albinn Mooij⇲

De watermolen
(Meindert Hobbema)

Twee eenden hebben hun de weg gewezen,
nu komen man en de jongen strompelend aan.
Wie weet hoe ver zij beiden moesten gaan:
het huis, de plek, de mensen zijn geprezen!

En zie het vallend water, dat in 't schuimen
zijn doffe klank verliest en, schittrend, zwijgt.
Boven dat niet te horen ruisen stijgt
een vlucht van vogels in de blauwe ruimte.

De raadren van de tijd zijn stilgezet
onder hun allesziende hoge blik.
Het water staat en valt, en staat weer met
de glans van 't dak voor één vol ogenblik.
Dan wenden wij ons argeloos opzij,
en eeuwen gingen in een wenk voorbij.

J.J.A. Mooij⇲

Dichtersbankje | Gerrit Komrij

Foto: © Hans Mellendijk | Landgoed Enghuizen | Ksteellaan | Hummelo

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: Gerrit Komrij⇲

Een gedicht

De eerste regel is om te beginnen.
De tweede is de elfde van beneden,
De derde is om wat terrein te winnen.
De vierde moet weer rijmen op de tweede.

De vijfde draait u plotseling een loer.
De zesde heeft het twaalftal gehalveerd.
De zevende schijnt zwaar geouwehoer,
De achtste bloedserieus. Of omgekeerd.

De negende vertelt nog eens hetzelfde.
De tiende is misschien een desillusie.
De elfde is niets anders dan de elfde.
De twaalfde is van niets de eindconclusie.

© Gerrit Komrij (1944-2012)
uit: Maagdenburgse halve bollen en andere gedichten (1968)

Dichtersbankje | De Omsmeders

Foto: © Hans Mellendijk |  De Klevenhorst | Hummelo

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichters en gedicht) voorraad Mellendijk: De Omsmeders⇲

Jubelwerk 10 jaar Enghuizer dialogen

Een selfie, sample van tien jaar smeedwerk

dit is de zin van mijn bestaan altijd weer de kunst niet

zacht bezwangerd ligt het landschap klaar

voor die het zagen die het hoorden

ik draag een opvouwbaar bos in mijn broekzak

het landschap lezend krachtenveld van jaren

het blauw van de hemel gehaald

water rilt van rit, aan de randen ervan sterrenschot

edel dier of roofdier, wolf snuift aan ons lijf …

staat van zijn schikt in ons model lustoord reiner vreugd

over het veld lopend een weg  te banen naar het licht

het blad droomt zich het voorjaar

ze zingt over zaad dat sterft tot leven

respectievelijk van:

Wim van Til (2014), Margót Veldhuizen (2014), Bert Scheuter (2014), Dick Molenaar (2010), Helma Snelooper (2017), Hans Mellendijk (2018), Lidwiene Vermeij (2014), Bert Bevers (2018), Pieter Bas Kempe (2017), Henk Beunk (2018) en Nico Arts (2010), Louis Radstaak (2012) en Anna Wiersma (2011), Ankh Gussinklo (2014), Jan Opdam (2018).

Dichtersbankje | Tsjêbbe Hettinga

Foto: © Herman van den Boom | Oudemirdum 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad van den Boom: Tsjêbbe Hettinga⇲

Beslút

de eagen wurde minder
it libben jonger
myn loften wurger
en de fierten
wurde mearoan
fealer

ik gean op deselde foet fierder

Besluit

mijn ogen worden slechter
het leven jong
mijn luchten vermoeider
en de verten
worden stilaan
valer

ik ga op dezelfde voet verder

Dichtersbankje | Willem Wilmink

Foto: © Hans Mellendijk | Boulevard 45 | Enschede

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: Willem Wilmink⇲

Textielstad

Het is het eindpunt van de trein,

bijna geen mens hoeft er te zijn,
bijna geen hond gaat zover mee:
Enschede.

De burchten van de nijverheid
staan er nog her en der verspreid:
spelonken, hol en afgeleefd,
waar nu de wind vrij spel in heeft.

Textielbaronnen van weleer,
hun jachtgebied bestaat niet meer.
Waar zouden ze gebleven zijn,
Van Heek, Ter Kuile, Blijdenstein?

Hebben ze kinderen voortgebracht,
hebben ze hier nog nageslacht,
of koos dat snel een betere stee
dan Enschede?

Krim, Berkenkamp, Sebastopol,
het is voorbij. De maat is vol.
Bijna geen heeft hier nog weet
van uw gelatenheid, uw leed.

Dwars door het uitgeteerde hart
loopt nu de kale boelevart
met postkantoor en V&D.
O, Enschede, Enschede.

Dichtersbankje | William McGonagall

Foto: © Peter Bevers | Scottish Museum | Edinburgh 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: William McGonagall⇲

Edinburgh

Beautiful City of Edinburgh!
Where the tourist can drown his sorrow
By viewing your monuments and statues fine
During the lovely summer-time.
I'm sure it will his spirits cheer
As Sir Walter Scott's monument he draws near,
That stands in East Princes Street
Amongst flowery gardens, fine and neat.
And Edinburgh castle is magnificent to be seen
With its beautiful walks and trees so green,
Which seems like a fairy dell;
And near by its rocky basement is St. Margaret's well,
Where the tourist can drink at when he feels dry,
And view the castle from beneath so very high,
Which seems almost towering to the sky.
Then as for Nelson's monument that stands on the Calton hill
As the tourist gazes thereon, with wonder his heart does fill
As he thinks on Admiral Nelson who did the Frenchmen kill.
Then, as for Salisbury crags, they are most beautiful to be seen,
Especially in the month of June, when the grass is green;
There numerous mole-hills can be seen,
And the busy little creatures howking away,
Searching for worms amongst the clay;
And as the tourist's eye does wander to and fro
From the south side of Salisbury crags below,
His bosom with admiration feels all aglow
As he views the beautiful scenery in the valley below;
And if, with an observant eye, the little loch beneath he scans,
He can see the wild ducks swimming about and beautiful white swans.
Then, as for Arthur's seat, I'm sure it is a treat
Most worthy to be seen, with its rugged rocks and pastures green,
And the sheep browsing on its sides
To and fro, with slow-paced. strides,
And the little lambkins at play
During the livelong summer-day.
Beautiful city of Edinburgh! the truth to express,
Your beauties are matchless I must confess,
And which no one dare gainsay,
But that you are the, grandest city in Scotland at the present day!

Meaning of unusual words:
howking=digging out

Dichtersbankje | Hendrik Marsman

 Foto: © Hans Mellendijk | Domstraat⇲ Utrecht 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: Hendrik Marsman⇲

Polderland

Ik loop door 't polderland
onder den hellen regen;
oneindig is het land,
oneindig zijn de wegen, 

die naar de kimmen gaan;
in lage hemelstreken
heerscht tusschen zwarte kreken
het mistig licht der maan. 

o, dertigstroomenland,
het volk dat u bewoont
versombert in krakeelen
die geld en God verdeelen,
purper en doornenkroon. 

oneindig is het land,
oneindig zijn de wegen
die naar de kimmen gaan;
ik loop den morgen tegen
in't mistig licht der maan. 

Hendrik Marsman

Dichtersbankje | Harriet Laurey

Foto: © Peter Bevers | Zoomweg | Heerle 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers : Harriet Laury⇲
Sonnet voor Brabant

Op weg naar Brabant wordt de wereld warmer,
Inniger leven doet zich aan mij voor,
Vanuit de lage hoeven dringt het door
En rekt zich uit in de gestrekte armen

Van populieren duizelend van licht.
Dit licht, ik kom het in de mensen tegen.
Ik zie het in hun oogopslag bewegen
En rimpels krijgen op een oud gezicht.

En nergens is het kinderlijk geluid
Zo zuiver afgestemd op vogelzingen,
En nergens komen de gewone dingen
Zo openhartig voor zichzelve uit.

En nergens ligt een glimlach zo gereed
Als waar de wereld land van Brabant heet.

© Harriet Laury

Dichtersbankje | Joseph Beuys

Foto: © Hans Mellendijk | Bergstrasse | Uedem

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: Joseph Beuys⇲

Sonne statt Reagen

1982

stereo 

Dichtersbankje | Arnon Grunberg

Foto: © Peter Bevers |  Craynestersingel | Heemstede 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Arnon Grunberg⇲

Johan Cruijff heeft het zelf gezegd

.

Kijk, met schrijven is het zo:

Je boeken verkopen

of niet.

En dan is er altijd nog wel werk

op het postkantoor.

.

Maar Johan Cruijff heeft gezegd:

ik ben geen dief

van mijn eigen portemonnee.

.

Ik ook niet.

.

© Arnon Grunberg