zondag 10 maart 2024

Dichtersbankjes | Frans Deschoemaeker

Foto: Bert Bevers | Ossenmarkt, Antwerpen


Uit de collectie  Bert Bevers 👉 (keuze vers en dichter) voorraad Mannen van BeversFrans Deschoemaeker👉


Meer en meer houdt hij van water,

water dat in zich geen toekomst bergt

maar water is. En rust.

 

Spiegel is. Spiegel van het leven

aan gene zijde van het leven.

Hoog bermgras en halmen, zijn hoofd geprangd

in dichtgroeiende oevers,

het paard roestbruin ginds aan de overkant:

 

wereld die zich dichtplooit

op stilte en gestolde rust. Zodat geen rimpeling 

 

 

Frans Deschoemaeker

In de spiegelzalen van de herfst, Uitgeverij Van Hyfte, Ertvelde, 1981\

woensdag 6 maart 2024

Dichtersbankje | Gerrit Achterberg

Foto: Bert Bevers | Oudevaartplaats, Antwerpen 

Uit de collectie Bevers (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Gerrit Achterberg ðŸ‘‰

Brood en stenen

 

't Woord heeft het eerste en het laatste woord.

Daartussen valt een ideaal aan scherven,

planten zich reeksen generaties voort,

wier eigenschappen ik moest overerven.

 

Ik ga met geen gebeurtenis accoord

die niet in mij het jawoord kan verwerven

om voor te leven of om voor te sterven.

De kleine vissen gaan weer over boord.

 

Een brood is brood en stenen zijn van steen.

Hij die het ene weggeeft voor het ander

zal hongerend in de koude blijven staan.

 

Maar beide zijn dezelfde offerande:

een kind een hinkelsteen, volkeren graan.

En elke derde hond loopt met een been.

 

 

Gerrit Achterberg

Vergeetboek, Querido, Amsterdam, 1961

 

dinsdag 27 februari 2024

Dichtersbankje | Gerrit Achterberg

 


Foto: Ron Scherpenisse: Wemeldinge, Zeeland


Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Ron Scherpenisse : Gerrit Achterberg 👉

Watersnood
Beelden van Zadkine stonden moeders daar
babies boven de springvloed uit te beuren.
Zonen zagen hun vaders medesleuren;
wat wordt een ouder in je handen zwaar;
de schuren van de boerderijen scheuren.
Ratten en mensen klommen door elkaar.
Een kind zat om haar dode pop te zeuren
en was het ogenbliklijk zelf nog maar.
Het water steeg tegen het vee omhoog.
De koppen groeiden van geluid en dood.
Het wurgde zich; de balg ondersteboven.
Kippen vlogen als sneeuw de golven over.
Padvinders vonden later, vals en droog,
katten in bomen; een portret, een brood.

(uit: Verzamelde gedichten, Athenaeum-Polak & Van Gennep, 2003 –

donderdag 22 februari 2024

Dichtersbankje | Willemijn Kranendonk

 Foto: Bert Bevers | Hovenierstraat, Antwerpen

Uit de collectie Bevers (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van BeversWillemijn Kranendonk 👉

Middelpunt van Nederland

 

Het midden is

een begrip zonder officiële definitie.

 

In het geografische hart zijn:

cortenstalen ringen,

drie grote keien,

lichamen:

witte buiken, zwarte buiken, roze;

opengereten. 

 

Oorschelpen worden tegen de zandgrond

gelegd, wortels van verderop staande bomen,

schimmeldraden

voelen de stenen op zich, weten de lichamen.

 

Wij geven terug wat we ontnomen hebben,

er blijft een kunstheup achter,

een paar gouden tanden.

 

  

Willemijn Kranendonk

Zwemlessen voor later, Uitgeverij Vrijdag, Antwerpen, 2020

 

 Meer Dichtersbankjes daar 👉 


donderdag 1 februari 2024

Dichtersbankje | Albert Bontridder

Foto: Bert Bevers | Provinciehuis,  Antwerpen

Uit de collectie Bevers (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Albert Bontridder 👉

Blauw

 

Het is het watermerk in het papier

waarop het gedicht geschreven wordt,

of ook de overeenkomst,

de schuldbekentenis,

het testament,

voor akkoord ondertekend,

verzegeld,

om beslissingen,

bilaterale schikkingen,

verplichtingen en geloften,

verzameld in zwaar leren banden,

in geval van betwisting

te bewaren.

 

Het watermerk wordt nauwelijks

in beschouwing genomen

voor de kwaliteit van het papier,

niet voor de betrouwbaarheid

van de verbintenis,

de doelmatigheid van het gedicht.

 

Het verwijs naar een tussen,

een vermoedelijk bestel,

een pluim van rook,

een schakering

van het blauw van de vulkaan

op het blauw van de lucht,

een afstand

tussen vergankelijkheden.

 

 

Albert Bontridder

De tuinen van Naxos, Druksel, Gent, 2004