woensdag 4 december 2024

Dichtersbankje | Steve Harley


Foto: Bert Bevers | 22muse, Oudaan, Antwerpen


Uit de collectie 
Bert Bevers 👉 (keuze singer songwriter and song) voorraad Mannen van Bevers: Steve Harley 👉


Red is a mean, mean colour

 

Can you remember being south of Brighton
Head full of floating memories
Swimming to the grey horizon
Trying to escape the enemy

 

Who can quote from a thousand young poets
And with a flag on his back he can shine
Who has a dream but can never show it
Who is drunk from the mad man’s wine

 

He's just a body, a beat-up body
He gets his kicks on a fatal crash
And he carries a sign that screams
‘Red is a mean, mean colour’

 

 

Steve Harley

Red is a mean, mean colour (album Timeless Flight, 1976)

 

maandag 2 december 2024

Dichtersbankje | Sint Nicolaas

Foto: Bert Bevers: Grote Markt' Sint-Niklaas


Uit de collectie 
Bert Bevers 👉 (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Sinterklaas.


Hoor wie klopt daar kind’ren,

Hoor wie klopt daar kind’ren.

Hoor wie klopt daar zachtjes tegen 't raam.

't Is een vreemd’ling zeker,

die verdwaalt is zeker.

'k Zal eens even vragen naar zijn naam:

Sint Nicolaas, Sint Nicolaas

brengt ons vanavond een bezoek

en strooit dan wat lekkers

in één of andere hoek.


Stoute kind’ren, zegt hij,

krijgen knorren, zegt hij,

of een zakje, zegt hij, met wat zout.

Want je weet wel, zegt hij

dat Sint Nicolaas, zegt hij

van die stoute kind’ren heel niet houdt.

Sint Nicolaas, Sint Nicolaas

brengt ons vanavond een bezoek

en strooit dan wat lekkers

in één of andere hoek.

 



 
 Meer Dichtersbankjes hier 👉

woensdag 20 november 2024

Dichtersbankje | M. Vasalis

Foto: Hans Mellendijk | Blenkenberg, Vlaanderen


Uit de collectie Mellendijk: (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: M. Vasalis 👉

HERFST

Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot,
steeds zeldner denk ik dat mijn werklijk wezen
zich tonen zal en durven te genezen
van de steeds naderende duidelijker dood.
Vandaag zag ik de hemel door het weemlend lover
verbleken tot een doodlijk zuivere helderheid.
Ik heb mezelf nog van geen ding bevrijd
en er is haast geen tijd meer voor mij over.
Er ruist een hoge ruime wind
door de recht opgerezen bomen;
aan het zwarte water is een hert gekomen,
en door het oevergras schijnt laag de zon...
Dit is het enig antwoord, dat ik vind,
dat mij bevrijden zou, zo ik 't vertalen kon.


M. Vasalis uit: Parken en Woestijnen (1941)


donderdag 14 november 2024

Dichtersbankke | Ellen Warmond

 Foto: Bert Bevers | Binnenplaats Bibliotheek Permeke, Antwerpen

Uit de collectie Bert Bevers (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Ellen Warmond 👉




Omgekeerd perspectief

 

Lang al voor ik je kende

liep mijn verlangen om je heen

cirkels

de hondewacht

 

ik was wanhopig maar wij waren samen

nu is het nacht

wij passen weer in onze naam

 

sinds je er bent

ben ik weer alleen

 

 

Ellen Warmond 

De huid als raakvlak, Querido, Amsterdam, 1964

donderdag 7 november 2024

Dichtersbankje | Paul Rigolle

 

Foto: Bert Bevers | Schuttershofstraat,  Antwerpen

Uit de collectie Bert Bevers 👉 (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Paul Rigolle 👉


De hel van het noorden

 

Van tuin en tijd genoeg voltrekt het wonder zich.

Het landschap scheurt. Een dag knapt uit de kom.

Het land wordt opgepoetst, herschikt, herstreken:

vlaggen, stemmen. Free-jazz. Heksenkring en -ketel

smakt elk juk in het volle huis der velden neer.

 

Niet van de lucht: een vreemde zon die vloeibaar

in de v-vorm van de vogels openvlucht.

Zodat ineens de hel losbreekt, geplaveid als alleen

in verloren gelegde albums een laatste hel kan zijn.

Gezichten wolken op, een karavaan ontstaat uit stof.

 

Heroïsch! Driemaal heroïsch – engel van modder

en vlees – stottert reeds de eerste renner door de vlakte.

Hakt zich hakkelend een baan doorheen hagen,

gaat door schroot. Metaalbewerker tegen de elementen in,

lijdend aan zichzelf en niets dan zichzelf.

 

In echo’s. Honderdvoudig gaat met hem de vloek gepaard.

Graag ziet men zichzelf in hem weerspiegeld staan:

Hoe hij de zelfkant zoekt van elke weg, zich doorheen

de werkelijkheid werkt als door een hel en de kroon

van de verbeelding onder de werken van de hemel zet.

 

Leven wordt een hechter avontuur. Met een vuist

die elk ogenblik als een beslijkte hamer

warme wakken, in een droom van lucht kan slaan. 

 

 

Paul Rigolle

De hel van het noorden, Poëziestichting Vers, Sint-Niklaas, 1982