Dichtersbankje | Hendrik Marsman

Foto: © Bert Bevers | Knielbankje naast O.L.V. van Fatimakerk | De Panne 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Hendrik Marsman>

Crucifix

Tussen het venster en de donkre wand 
een eenzaam man, een kruisbeeld in de hand. 

zijn hart wordt stil en bovenwerelds wit: 
het hoort hoe hij in duizend angsten bidt. 

en het ivoren Lichaam van de Man 
tussen twee zwarte kruisen wordt een vlam, 

die het beslagen duister diep doorlicht: 
een weergaloos, doorschijnend vergezicht: 

over een woest, ontembaar bergland, groot 
en weerbarstig, het donker randgebergte van de Dood,

klimt langs een wankel gemzenpad 
een man naar het verborgen ontoeganklijk hart 

der hemelgletschers, steil, vermetel, smal. 
en stijgend, roekeloos aan zichzelf ontstegen, vindt 

hij, verscholen tussen puin en ijs, 
de schemerende bloei van edelweisz 

en alpenrozen, de stille bloemen van het Paradijs.

© Hendrik Marsman

Verzamelde Gedichten

Dichtersbankje | Jan Glas

Foto: © Peter Bevers | Loppersum 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Jan Glas>

Zo is t nait goan

Tot elks verboazen bleef de dikke buurvraauw

toun ze ainmoal sturven was

gewoon deurproaten:

laange citoaten oet olde Polygoonjournaals;

mainst versloagen over keunelke familie

en de vreugdevolle maaidoagen van 1945.

Eerst wer der docht, t liek is nog waarm,

as t verstieft krampt mond heur wel stom.

Mor zo is t nait goan.

Ze begon te zingen: kienderverskes

dij de mainsten allaank vergeten waren,

pareltjes van onschuld en hoop.

Verzichteg begon der ain mit te zingen.

En nog ain, en weer ain. Tot elk zong.

Der wer n trekharmonikoa regeld.

 © Jan Glas

Uit: Dubbel Glas - Ale Gedichten (Uitgeverij kleine Uil, 2012)

Dichtersbankje | Willem Kloos

Foto: © Bert Bevers | Zeelaan | De Panne

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Willem Kloos>

Van de Zee

Aan Frederik van Eeden

De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining,
De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet;
De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning,
Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet.

Zij wist zichzelven af in eeuwige verreining,
En wendt zich altijd òm en keert weer waar zij vliedt,
Zij drukt zichzelven uit in duizenderlij lijning,
En zingt een eeuwig-blij en eeuwig-klagend lied.

O, Zee was Ik als Gij in àl uw onbewustheid,
Dàn zou ik eerst gehéél en gróót gelukkig zijn;

Dán had ik eerst geen lust naar menselijke belustheid
Op menselijke vreugd en menselijke pijn;

Dan wàs mijn Ziel een Zee, en hare zelfgerustheid
Zou, wijl Zij groter is dan Gij, nóg groter zijn

© Willem Kloos (1859 - 1938)

Dichtersbankje | Paul Ilegems

Foto: © Bert Bevers | De Markt | De Panne

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Paul Illegems>

Frituur Marleen


Frituur Marleen, hoewel zeer florissant
Moest onlangs dicht: een anonieme brief.
De buurt scheen dit maar moeilijk te verkroppen.
De halve waarheid slechts kwam in de krant.

Marleen was wel een tikkeltje naïef
Maar had het strippen in de vingertoppen
En danste onder 't bakken expressief
Op melodietjes uit haar portatief.

Maar ook (en hierin was zij niet te kloppen)
Nam zij graag weg wat om de heupen spant
Om tussendoor een onverschrokken klant
Een hoogst intieme friet te laten soppen.

Dit was, behalve lichter te verteren
Ook heel wat lekkerder dan kut met peren.

© Paul Ilegems  1946
Uit: Eeuwig zingen de frieten. Liverse 2015

Dichtersbankje | Lieven Tavernier

Container | Schelde Linkeroever | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze tekstschrijver-lied) voorraad Mellendijk: Lieven Tavernier>

De fanfare van honger en dorst

Ze liepen in Gent rond 
Ze waren met zessen 
Ze kwamen van nergens 
Gingen nergens naar toe 
Vanaf de terrassen 
In de koffiehuizen 
Bekeken ze de mensen 
En hun drukke gedoe 
Ze liepen hun hoofd in de wolken 
En werden dan wakker met honger en dorst 
En iedereen riep: kijk daar gaat de fanfare 
De fanfare van honger en dorst 
De fanfare van honger en dorst 

Ze hadden geen geld 
Om eten te kopen 
Maar ze wisten voor alles 
Het juiste adres 
Mosselen bij Leentje 
En frieten bij Helga 
En Annie bewaarde voor hun ziel wel een fles 
En elke nacht nog net voor het slapen 
De laatste vijf Franken in Eddy's jukebox 
A hard rain's gonna fall 
Ze zongen het allemaal samen 
Met de fanfare van honger en dorst 
De fanfare van honger en dorst 

En kwam er een vrouw 
Die een van hen meenam 
Dan namen ze afscheid 
En zegde vaarwel 
De fanfare trok verder 
Met minder leden 
De toon in mineur 
De begrepen het wel 
Maar er was nooit een vrouw 
Die mooier kon zingen 
Dan onze fanfare van honger en dorst 
Dus het duurde nooit lang 
Of ze waren weer samen 
Met de fanfare van honger en dorst 
De fanfare van honger en dorst 

Ach wie van hen had 
Toch ooit durven denken 
Dat ieder van hen 
Voorgoed weg zou gaan 
Ze hebben toen zelf 
De fanfare ontbonden 
Ze hebben als iedereen 
De prijs zwaar betaald 
De prijs van de vrijheid 
In ruil voor wat centen 
Een baan bij de bank 
Of een auto, een kind 
Maar ergens in de stad 
Speelt de nieuwe fanfare 
Nieuwe fanfare van honger en dorst 
Een nieuwe fanfare van honger en dorst

Lieven Tavernier

Jan De Wilde

Thé Lau

Dichtersbankje | Peter van Lier

Foto:  © Bert Bevers | Museum Aan de Stroom  | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Peter van Lier>

Antwerpen

is mooi van kleur en alleen om de motieven is ’t de moeite
waard;
langs de kaaien is het echt,

de schepen als hoofdzaak
met water en lucht,

een fijn grijs,

en in ’t algemeen vind ik het wel waar wat men van Antwerpen zegt,
dat de vrouwen er mooi zijn:

lichtere tonen in het vlees,
lila tonen in de kleren –

alsof ik tien jaar
cellulair

had gezeten. De verschillende entrepots en hangars aan de
kaaien zijn
erg mooi: een
ondoorgrondelijke warboel, grillig, eigenaardig –
desillusionerend. Doch – het is een goed oudhollands spreekwoord:
despereert

niet.

Peter van Lier
uit: ' De Gids', februari 2009.

Dichtersbankje | Drafi Deutscher

Foto: © Hans Mellendijk | Platz des Westfälischen Friedens | Münster

Uit de collectie Mellendijk (keuze tekstschrijver en lied) voorraad Mellendijk: Drafi Deutscher>

Marmor, Stein und Eisen bricht | 1965

Platz des Westfälischen 

Dichtersbankje | Kees van Kooten en Wim de Bie

Foto: © Hans Mellendijk | NS-Station Zwolle | Zwolle

Uit de collectie Mellendijk (keuze tekstdichter en lied) voorraad Mellendijk: Kees van Kooten en Wim de Bie>