Dichtersbankje | Frans De Wilde

Foto: Bert Bevers | Grand Bazar Boerentoren | Antwerpen 

Uit de collectie Bert Bevers 👉 (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers:  Frans De Wilde 👉

De roltrap

 

De roltrap in ’t groot warenhuis

Rolt gestadig met zoemend geruis

Omhoog, omlaag: als poppen verschijnen

Vrouwen en mannen even, verdwijnen

Of ’t schimmen waren, stil en snel,

Een vreemd, beklemmend schaduwspel

Ook in dit stralend magazijn,

Wekt plots de sluimerende pijn

Om ’t klimmen en dalen, ’t komen en gaan,

Laat mij alleen en zonder eenge waan.

 

 

Frans De Wilde

De Bladen voor de Poëzie, Lier, 1959

Dichtersbankje | Hélène Gelèns

Foto: Peter Bevers | Jan Kruijsmuseum | Orvelte 

Uit de collectie Bert Bevers 👉 (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers:  Hélène Gelèns 👉

gedicht voor twee stemmen en een klok

 

tik hoor hij tikt tik je klok tikt tik

 

mijn klok tikt niet er tikt niets ik hoor niets

 

je denkt tik tik niet! tik tik niet! tik

maar je weet tik de klok tikt tik

dus je zegt tik hij tikt niet tik ik hoor niet tik

 

ik hoor geen klok geen getik niet één tik

 

tik maar hij tikt tik je klok tikt tik

je wilt het tik niet horen tik wacht maar

jouw tik klok jouw klok tik gaat nog wel tik tikken

 

niet één tik er tikt niets die klok bestaat niet

 

je denkt tik tiknietikniet tik tik niet! tik

en later tik de spijt: tik hij tikt niet meer

tik tikt nooit meer – tik wat als je tik spijt krijgt?

 

wat als je de klok verzint wat als het kind je spijt?

 

tik je weet niet tik wat je mist

 

ik weet niet wat ik mis maar jij

jij weet wat jij mist

wat jij mist

tikt

 

 

Hélène Gelèns

zet af en zweef, Uitgeverij Cossee, Amsterdam 2010

 

Dichtersbankje | Bert Bevers

Foto: Hans Mellendijk | Grand Bazar Boerentoren | Antwerpen 

Uit de collectie Mellendijk 👉 (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: Bert Bevers 👉 

Solitaire

Opa speelde dikwijls solitaire, met over zijn
bolknak zicht op een mooi grijze askegel

en dagen zonder wrevel. Dan schoten hem
waterpasse aspergebedden te binnen, en

jonge aardbeien. Soms kaartten we samen
bij een pintje. Ik liet hem wel eens winnen.

Bert Bevers

Bedekte Termen, Stabilitas loci, Antwerpen, 2023 

In de zomer van 2023 verscheen de verzameling Bedekte termen 👉, waarvoor Bert Bevers 366 gedichten schreef, voor elke dag van het jaar (ook als het een schrikkeljaar is) een gedicht:

zie ook www. amazon.nl 👉

Dichtersbankjes | Suara suara dari utar

Foto:  Albert Hagenaars | Bergpark Tider | Magelang | Indonesië

Uit de collectie Mellendijk 👉 (keuze dichters en gedichtenblog) voorraad Hagenaars: 

Suara suara dari utari 👉 zie ook: Albert Hagenaars 👉

Dichtersbankje | Hans Mellendijk

Foto: Het Parool, Koosje Koolbergen | S.F. van Ossstraat | Amsterdam Nieuw-West

Uit de collectie Mellendijk 👉 (keuze dichter en gedicht) voorraad Snelooper: Hans Mellendijk 👉 

Hoe vliegt de tijd? 

Amsterdam, Overtoomse Veld, 30 april 1993

Verkreukeld, verfrommeld, verfomfaaid

uit een vervlogen tijd aangewaaid
kijkt James Dean mij ongegrond opstandig aan
vanaf een verlopen calendarium uit ’91.
Ik vraag mij af, nu ik uitgeput maar voldaan,
na een lange feestelijke wandeling, in het gras lig
denkend aan zo’n enerverende vlucht uit het verleden:
‘Hoe vliegt de tijd?’

Door ’n prille meid
zag ik je zo-even nog snel verkocht
terwijl jij liever de vrijheid zocht.
Bent toen uit het Vondelpark door de wind meegezogen
met scharrelend zwerfvuil door het Rembrandtpark gevlogen.
Op het laatst neergedaald voor de GAK-kantoren.
Om als een objet trouvée, in de tijd bevroren
door mij bewust te worden geadministreerd.

Uiteindelijk in dit vers hartstochtelijk vereerd.

Seeshirt - Het 13e Erbarmen Festival - Hoe vliegt de tijd? - Varsseveld, 3 juli 1993 | Poëziepuntgl - jaargang 4 - nummer 1 - maart 2006 

Over het omgekeerde bankje meer in Het Parool 👉  

Dichtersbankje | Ed. Hoornik

Foto: Bert Bevers | Suermondt-Ludwig-Museum | Aken

Uit de collectie Bert Bevers 👉 (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Ed. Hoornik 👉

De emigrant

 

Hij was een vreemde in een vreemde stad:

hij voelt de ogen van de nachtagenten

en sluipt de trappen op der logementen,

en hij zit eenzaam voor een tafelblad

te staren op een muur, als hij beklad

bepleisterd en bevuild met excrementen:

spijker en touw: hij zoekt de plaats voor ’t gat.

 

Zijn ogen stranden in het spiegelglas:

diep hangt de lamp en schommelt: niet verzaken,

weet je niet meer hoe sterk je moeder was,

je moet niet bang zijn als de trappen kraken,

misschien is zij het, die je vuur komt maken,

en brengt zij brood en vis en rammenas. 

 

Ed. Hoornik

Na jaren, D.A. Daamen, Den Haag, 1955