Foto:© Hans Mellendijk | Kasteellaan | Landgoed Enghuizen | Hummelo
Groei en verval | Enghuizer Dialogen IX
Mateloos
staat
van zijn schikt in ons model
begin en eind van flutklein stukje
tussen jachtvelden met lente bloei en herfst
als opmaat van en naar het eeuwige
Henk Beunk
Teloorgang
Water rilt
van rit. Aan de randen ervan
sterrenschot.
Handen betasten bomen
met in hun
basten letters om harten
gesneden.
Bevraag de hemel later maar.
Bert Bevers
Groei en verval
Groei is
ontwikkeling van cellen, en complexiteit
van
celstrekking, -deling en -differentiatie.
Verval;
verminderen en afnemen van kracht en kwaliteit.
De som
der massa van nieuwe deeltjes is dan altijd, degradatie.
Anna Wiersma
VII
ik
verander, elke zeven jaar
ben ik
een ander, ben ik dichter
bij de
aard van mijn bestaan, ik blijf
groeien
door voortdurend te vergaan
Helma Snelooper
Tabula rasa
We
vieren de geboorte en springen
naar een
zomers hoogtepunt en zingen
daarna
met knikkende knieën dat
het
sneeuwen mag naar onbeschreven blad.
Hans Mellendijk
Krengtor
het elegant bewegende ree groeide
op, maar
stierf in de houtwal en stonk
verschrikkelijk
zijn skelet werd blinkend schoon
gekloven door
de kever Nicrophorus vespilloides, ofwel de doodgraver.
Louis
Radstaak
Kringloop
Hier ligt het beloofde groene land, het jonge
gras
een bloem in knop of volle bloei die ogen streelt
en al aanwezig was in stoppelveld waar kraaien
pikten in smalle voren vruchtbare zwarte grond.
Margót Veldhuizen
het avondt: de vlammen
doven, een laatste oogopslag van het bos
roeken vallen
kakafonisch in de donkere kruinen
ik wacht de nieuwe dag;
zijn oog lacht in de morgen
zijn kleed is groen en
geel, zijn gouden ranken hangen los
Herman
Pelgrom
Intieme kiem, verborgen in baarmoeder aarde.
Oersprong, oorsprong, eisprong in het diepe.
Groeilust gewekt, vreugde gekust, zorgen gebaard.
Ontstaan en vergaan op wondere gronden.
Ankh Gussinklo
De Parkman en de Dood
Van
middag vloog de zakdoek nog kriskras
die nu
als buut genageld aan mijn gras
gelegen
is: een vrijplaats om te spelen
klinkt
in tot een versteende plek alras.
Pieter Bas Kempe
Zaaier
De droom ontkleedt zich
tot naakte waarheid.
Haar kale takken
omarmen mij.
Niet over de dood
fluistert zij.
Ze zingt over zaad dat
sterft tot leven.
Jan Opdam
