Foto: © Albert Hagenaars | van Wijhe-bank | Van Heutszlaan | Apeldoorn
Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Albert Hagenaars: Hanz Mirck⇲
Veluws eiland
Het verschil tussen dwalen en verdwalen is de verte
van huis – de bocht die je verleidt een nieuwe
bocht in; de tijd is hier anders, niet trager
maar in een vriendelijker licht
en het licht is hier
waar niet alles knippert en schreeuwt
geduldiger: zoals jij nietsvermoedend
in dit gedicht bent gelopen;
een bocht na een bocht, na een strand weer
een ander strand, een groene zee,
een geheim eiland
in de achtertuin van je haast,
waar je verdwaalt niet om de bestemming
maar om de bocht
Hanz Mirck
Uit het dagboek van Albert Hagenaars:
Zondag 4 oktober 2020
Het was nog steeds slettenweer maar het nieuwsbericht kondigde betere tijden aan. We hadden prima geslapen en deden alles in slow motion. We peuzelden het van huis meegebrachte ontbijt in de kamer op en hadden zin om op pad te gaan.
Op het programma stond allereerst een sightseeingtour door De Parken, een beschermd stadsgezicht pal ten noorden van de straten tot waar we gisteren tijdens de wandeling waren gekomen. De Parken was voor mij de belangrijkste reden om Apeldoorn te bezoeken.
Het was overal erg stil, wat ons opnieuw de gelegenheid gaf stapvoets te rijden. De regen kletterde telkens op het dak van de auto maar dat maakte niet uit, we konden alles toch goed zien in de residentiële wijk die, zoals de naam al aangeeft, in het groen baadt en ons aan de villabuurten van Brasschaat deed denken. Apeldoorn maakt hier haar imago waar.
We stapten alleen uit bij een fraaie oude bank die ik voor Hans wilde vastleggen. Er was een portret op bevestigd maar dat hoorde niet, natuurlijk niet, bij een dichter zoals m’n lieverd hoopte maar bij M. van Wijhe, oud-wethouder van de stad en oud-directeur van een stichting Hoenderloo. Later leerde ik dat dit een instelling voor jeugdzorg en onderwijs betreft en dat verklaarde de uitgehouwen tekst in letters die het goed zouden doen op Gemengde Berichten: Van zijne jongens en vrienden.
Het medaillon is gemaakt door de van oorsprong Oost-Souburgse kunstenaar Pieter Puype (1874-1942). Z’n belangrijkste werken zijn daarom te vinden in Zeeland (o.a. de buste van Van Dale in Sluis) en hier (o.a. een buste van koning Willem I op het Raadhuisplein, had ik al gezien, en portretplaquettes met Willem III en Emma op de sinds de aanslag bekender geworden Naald).
We reden kriskras rond maar ik probeerde wel steeds grotere kringen te maken. We belandden daardoor in buurten met kleine, maar al een stuk minder aardige villa’s en opvallend veel witte huizen met puntgevels, waar de middenstand ooit woonde, en deels misschien nog steeds. Op deze natte zondagochtend deden ze door hun eenvormigheid treurig aan.
Aanvullende informatie:
https://www.geheugenvanapeldoorn.nl/bijzondere-plaatsen/de-parken-indische-buurt-en-loolaan-noord/van-wijhebank/pointofinterest/detail
