Dichtersbankjes | De Omsmeders

 

Foto: Maarten Bevers |  My Sòn (Prachtige Berg, Vietnam 

Uit de collectie Mellendijk (keuze diachters en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: de Omsmeders 👉 

GEDICHT EN GESTAPELD | de Omsmeders

zoveel verhalen

gelezen van kaft tot kaft

gestapeld leven

marion steur 

de lente groeit uit

een reus met houten voeten

feestelijk groen blad

lidwiene vermeij

alles werd heden

mensen hebben in vroeger

weinig te zoeken

bert bevers

bij het ontvouwen

bladwijzers ezelsoren

tekens van lezen

helma snelooper 

zinnen gedreven 

stamelend en stapelend 

de zin gegeven

hans mellendijk

heur ie wat ruusken

het fluustern van de beumblaar

komt van oale groond

stéfanie van tuinen

wereld in wording

maaigras verwaait tot heuvel

zandloper verdwaalt

wim van til

in licht en donker

hoge bomen langs de laan

vogels wonen daar

margót veldhuizen

sprakeloos landschap 

louter toelaatbaar ben ik 

als respectvol gast 

anna wiersma

een boekenwachter

tot verbazing der musschen 

uit woud gewonnen 

pieter bas kempe

zoekend naar woorden

regen zij zich hier aaneen

werd het mijn natuur

ankh gussinklo

met galappelinkt

schrijft de boswachter brieven

op houtvrij papier

bert scheuter

blad na blad kwijnt weg

een ezeloor deint in de wind

de rug blijft recht

rob chevallier

een leesleven lang

in het hoofd opgeslagen

een stapel gedicht

hans mellendijk

boomblad dwarrelde

tussen de boekbladzijden

en droogde zichzelf

bert scheuter

Meer Enghuizer dialogen op website: enghuizerdialogen.blogspot.com

Dichterbankjes | Deventer Dichters Café

Foto: Peter Bevers | De Waag,  Deventer

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichtersgroep en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Deventers Dichters Café 👉

Quintijnen

Een vogelaar bij de Onderlaatse Laak
spotte vele kraanvogels in de lucht.
Onder luid geroep daalden ze plots lukraak
en landen voor zijn camera als op afspraak.
Hij schrok heftig en sloeg zelf op de vlucht.

De toerist wandelt over het brede strand
en houdt ondertussen een kort betoog
over de schoonheid en zijn innige band
met dit hoog gelegen stukje Nederland.
Zijn hart is verpand aan Schiermonnikoog.

Hoe heerlijk is het wonen in deze stad
met de rijke huizen van de bourgeoisie
aan de markt, een eeuwenoude boekenschat
in de kerk, en voor velen de bakermat
van hun levensvisie: de antroposofie.

Bertje van Delden, december 2023

Dichterbankjes | Toon Tellegen

Foto: Bert Bevers | Terninckstraat, Antwerpen

Uit de collectie  Bert Bevers 👉  (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers : Toon Tellegen 👉

Een taart

 

Er staat een taart in de etalage,

een grote witte taart.

Wat moet ik doen?

 

Ik moet aan geld komen,

ik moet een steen door dat raam gooien,

ik moet jarig zijn,

ik moet zorgen dat die juffrouw binnen,

die met die rode lippen,

verliefd wordt op mij –

 

ik doe mijn ogen dicht,

druk mijn neus tegen het glas,

prevel:

taart, grote witte taart, vlieg ongeschonden door dit raam…

of moet ik zelf bakker worden, banketbakker d’excellence?

 

 

Toon Tellegen

Een langzame val, Querido, Amsterdam, 1991

 

Dichtersbankjes | Frans Deschoemaeker

Foto: Bert Bevers | Ossenmarkt, Antwerpen

Uit de collectie  Bert Bevers 👉 (keuze vers en dichter) voorraad Mannen van Bevers: Frans Deschoemaeker👉

Meer en meer houdt hij van water,

water dat in zich geen toekomst bergt

maar water is. En rust.

 

Spiegel is. Spiegel van het leven

aan gene zijde van het leven.

Hoog bermgras en halmen, zijn hoofd geprangd

in dichtgroeiende oevers,

het paard roestbruin ginds aan de overkant:

 

wereld die zich dichtplooit

op stilte en gestolde rust. Zodat geen rimpeling 

 

 

Frans Deschoemaeker

In de spiegelzalen van de herfst, Uitgeverij Van Hyfte, Ertvelde, 1981\

Dichtersbankjes | Gerrit Achterberg

Foto: Bert Bevers | Oudevaartplaats, Antwerpen 

Uit de collectie Bevers (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Gerrit Achterberg 👉

Brood en stenen

 

't Woord heeft het eerste en het laatste woord.

Daartussen valt een ideaal aan scherven,

planten zich reeksen generaties voort,

wier eigenschappen ik moest overerven.

 

Ik ga met geen gebeurtenis accoord

die niet in mij het jawoord kan verwerven

om voor te leven of om voor te sterven.

De kleine vissen gaan weer over boord.

 

Een brood is brood en stenen zijn van steen.

Hij die het ene weggeeft voor het ander

zal hongerend in de koude blijven staan.

 

Maar beide zijn dezelfde offerande:

een kind een hinkelsteen, volkeren graan.

En elke derde hond loopt met een been.

 

 

Gerrit Achterberg

Vergeetboek, Querido, Amsterdam, 1961