Dichtersbankje | Hella Haasse

Foto: © Bert Bevers | Hoogstraat | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Hella Haasse

Stroomversnelling

In deze zeeën die ik mij verkoos,
lig ik verdronken, eindeloos
diep op den bodem, zonder wil.
Het water boven mij staat stil.

Zo ben ik in een transparanten doos
geklonken, ver van storm en hoos
stortzee en vloed - mijn hart doet pijn,
het wil een snelle zeemeeuw zijn,

een zil'vren vis, beweeg'lijk in den stroom.
Maar als een anemoon, die loom
on donker water wiegt en deint
en aan het eigen spel verkwijnt,

sta ik geworteld in vervloekte rust,
van tij noch keertij mij bewust,
diep op den bodem zonder wil.
Het water boven mij staat stil.

Hella Haasse

Dichtersbankje | Oboema Sesetokoe

Foto: © Bert Bevers | Kloosterstraat | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Oboema Sesetokoe

Joey Ramone

In het huis waar liefde schuilt,

waar een kind het kraambed uithuilt.

Waar man en vrouw passen in een vorm,

waar met spaarpunten het service-goed bij elkaar wordt gegraaid.

Waar de buurvrouw onder de TL de bloemetjesjurk naait.

Ik weet niet wat ik zoek,

is het de moeder of de koek?

Ik concentreer me op de klank van buizen

en blaas mijn lucht in verschillende huizen.

Mijn vorm is de klank,

ik zie hem daar 20 jaar geleden nog staan,

wit, slank en rank.

Jij stasse beachboy van mijn fantasie,

ik voelde jou mijn evenknie.

Door mijn tranen heen voel ik de warmte,

voor mij doe je altijd mee,

Gabba Gabba HEY!

Voor Joey, ouwe reus... 

Dichtersbankje | Johann Wolfgang von Goethe

Foto: © Hans Mellendijk | Verona | Italië

Uit de collectie Mellendijk: Johann Wolfgang von Goethe Tischlied Mich ergreift, ich weiß nicht wie, Himmlisches Behagen. Will mich's etwa gar hinauf Zu den Sternen tragen? Doch ich bleibe lieber hier, Kann ich redlich sagen, Beim Gesang und Glase Wein Auf den Tisch zu schlagen. Wundert euch, ihr Freunde, nicht, Wie ich mich gebärde, Wirklich es ist allerliebst Auf der lieben Erde. Darum schwör' ich feierlich Und ohn' alle Fährde Daß ich mich nicht freventlich Wegbegeben werde. Da wir aber allzumal So beisammen weilen, Dächt' ich, klänge der Pokal Zu des Dichters Zeilen. Gute Freunde ziehen fort, Wohl ein hundert Meilen, Darum soll man hier am Ort Anzustoßen eilen.  Lebe hoch, wer Leben schafft! Das ist meine Lehre. Unser König denn voran, Ihm gebührt die Ehre. Gegen inn- und äußern Feind Setzt er sich zur Wehre: Ans Erhalten denkt er zwar, Mehr noch, wie er mehre. Nun begrüß' ich sie sogleich Sie die einzig Eine. Jeder denke ritterlich Sich dabei die Seine. Merket auch ein schönes Kind, Wen ich eben meine, Nun so nicke sie mir zu: Leb' auch so der Meine! Freunden gilt das dritte Glas,  Zweien oder dreien, Die mit uns am guten Tag Sich im Stillen freuen, Und der Nebel trübe Nacht Leis und leicht zerstreuen; Diesen sei ein Hoch gebracht, Alten oder Neuen. Breiter wallet nun der Strom Mit vermehrten Wellen. Leben jetzt im hohen Ton  Redliche Gesellen! Die sich mit gedrängter Kraft Brav zusammen stellen In des Glückes Sonnenschein Und in schlimmen Fällen. Wie wir nun zusammen sind, Sind zusammen viele. Wohl gelingen dann, wie uns, Andern ihre Spiele! Von der Quelle bis ans Meer Mahlet manche Mühle, Und das Wohl der ganzen Welt Ist's, worauf ich ziele.

Dichtersbankje | Willem Kloos

Foto: © Bert Bevers | Wilde Zee | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Willem Kloos

Van de Zee

Aan Frederik van Eeden

De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining,
De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet;
De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning,
Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet.

Zij wist zichzelven af in eeuwige verreining,
En wendt zich altijd òm en keert weer waar zij vliedt,
Zij drukt zichzelven uit in duizenderlij lijning,
En zingt een eeuwig-blij en eeuwig-klagend lied.

O, Zee was Ik als Gij in àl uw onbewustheid,
Dàn zou ik eerst gehéél en gróót gelukkig zijn;

Dán had ik eerst geen lust naar menselijke belustheid
Op menselijke vreugd en menselijke pijn;

Dan wàs mijn Ziel een Zee, en hare zelfgerustheid
Zou, wijl Zij groter is dan Gij, nóg groter zijn

Willem Kloos (1859 - 1938)

Dichtersbankje | Ivo van Strijtem

Foto: © Hans Mellendijk | Verona | Italië

Uit de collectie Mellendijk: Ivo van Strijtem

Verona


Ik ben als de dood voor je, Romeo,
ik kon er gif op innemen dat je bij me bleef.
Zo jong slik je alles wat de paters vertellen.
Eeuwig leven is te lang, Romeo,
haal je tong uit mijn mond,
laat mij uitpraten.

Lees hier verder>

Dichtersbankje | Maironis (J. Mačiulis)

Foto: © Albert Hagenaars | Siauliai | Litouwen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) J. Mačiulis | Maironis

SONG OF ANTIQUITY

Word is here, from as far as Vilnius: Saddle the steed.
In Marienburg Teutonic knights move to destroy us.
Goodbye, dear heart, my sister! Be still. Wait for me.
     If I not perish, I shall return, joyous.

A long time now, Teutons gather their precious wealth:
gold spires, and chests of silk, soft to the feel.
Dear love, you'll have a silk scarf and a belt of gold,
     and I, a Prussian sword of tempered steel.

Spring's dawn has broken, and the lark sings on forever.
Where is my lad, my love? Why does he not return?
At sunset there was battle. Blood poured down and wasted.
     My love fell for his homeland. And I mourn.

Ladies, companions, sing their joy, adorned in silks.
My tears burst out and shine. I see the graveyard stand.
Dearest one, you'll not speak small words of love to me,
     nor slip the golden ring on a white hand.

J. Mačiulis

Dichtersbankje | Emiel Fleerackers

Foto: © Bert Bevers | Klein Begijnhof | Leuven

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Emiel Fleerackers

Het zit, voorzichtig knippende

hier stekende, daar stippende,

papier en tijd versnippende,

en frutselt hoe of wat ...

en slentert eens door 't kamertje,

of leest uit Thomas Hamertje,

een vroom beduimeld blad.

                  Emiel Fleerackers

Dichtersbankje | Frank De Vos

Foto: © Frank De Vos

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Frank De Vos

Que la terre te soit légère, été.

                          Chanson lyrique pour le Languedoc.

  

 - Que la terre te soit légère, été -

Trop flamboyants les vers pour un requiem détonant.
Mais à chacun sa manière pour décoiffer, pour dérober.

A commencer  par promener dans les vignes épuisées
le vermillon vierge : une cible émouvante pour un poète sans papiers.

  - Que la terre te soit légère, été -

La brume râle sur la mer, râle sur le vide qui obscure,
moisi d’un adjectif mordant dans sa langue pourrie.

Le Tramontane cahote, les feuilles chuchotent les onomatopées
du désespoir frivole des paroles qui s’envolent.

    - Que la terre te soit légère, été -

Les montagnes noires de plus en plus sombres, de plus en plus
blanchies avec des mots blanchis, un par un et clairsemés.

Une vocalise chante le grave avec un arpège stressé
Dans une berceuse abandonnée, il ne reste que le cri du passé.

   - Que la terre te soit légère, été -

Frank De Vos

Dichtersbankje | Tom Lanoye

Foto: © Bert Bevers | Godefriduskaai | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Tom Lanoye

Ontwerp Tom Hautekiet en Tom Lanoye

WAAR WATER WAAKT EN WAT ER WAARD WAS LATER WERD BEWAARD ALS ... WAAR ...

Dichtersbankje | Manyōshū

Foto: © Bert Bevers | Cour Katholieke Universiteit Leuven

Uit de collectie Mellendijk (keuze bloemlezing): Manyōshū

Dichtersbankje | Peter Holvoet-Hanssen

Foto: © Bert Bevers | Plantinkaai | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Peter Holvoet-Hanssen  ook hier> en hier> en Kapersnest>

Welkom Pierewaaiers - Peter Holvoet-Hanssen e.a.>

De reis naar Inframundo - Peter Holvoet-Hanssen>

Dichtersbankje | Maria Neeltje Min

Foto's: © Hans Mellendijk | San Felice Del Benaco | Italië

Uit de collectie Mellendijk: Maria Neeltje Min

Mijn moeder is mijn naam vergeten

Mijn moeder is mijn naam vergeten.
Mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?

Noem mij, bevestig mijn bestaan,
Laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.

Voor wie ik liefheb, wil ik heten.

© Neeltje Maria Min

Dichtersbankje | H.H. ter Balkt

Foto's : © Hans Mellendijk | Vittoriale | Gardone Riviera | Lago di Garda | Italië

Uit de collectie Mellendijk: H.H. ter Balkt

Oud gereedschap mensheid moe
ver van huis, oud gereedschap dat je heersers
overleefde, oud gereedschap ver van huis,

het is tijd voor andere meesters
het is tijd voor eenvoudige beweging

Fragment Nieuwjaarsgeschenk | De Harmonie 1975

Dichtersbankje | Herman Koch

Foto: © Bert Bevers | Rue du Gazomètre, Maubeuge

Uit de collectie Mellendijk: (keuze dichter en gedicht): Herman Koch

Nee 

Dichtersbankje | Carl André

Foto: © Bert Bevers | Statiestraat | Berchem

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Carl André

Dichtersbankje | The Beat Generation

Foto: © Hans Mellendijk | Piazza Borgo Wuhrer | Brescia | Italië

Uit de collectie Mellendijk: The Beat Generation 

Dichtersbankje | Prosper Van Langendonck

Foto: © Bert Bevers | Oude Pastorie | Kampenhout

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Prosper Van Langendonck

Langs zomervelden wil ik zwerven,
waar hemelreine liedren zingen,
die tot den grond des harten dringen,
langs zomervelden, waar het koren
goudglanzig deint in wijde golven,
vol kollen, in die zee verloren,
roodlachend nu, dan weer bedolven.

Langs zomervelden wil ik zwerven,
oneindig breed als oceanen,
waar nooit de blauwe sferen tanen.
geen woud begrenst de verre kimmen;
waar, boven ‘t werelds kleine en boze,
zie1, in ‘t warme licht aan ‘t klimmen,
gans wegsmelt in het eindeloze.

Langs zomervelden wil ik zwerven,
waar, uit den hogen, ‘t heimvol duister,
doorzilverd van de starrenluister,
neerzinkt als dauwvocht zoet- en lavend;
waar starren liefdevonken wekken,
en, in den weeldevollen avond,
onze armen zich ten hemel strekken.

Dichtersbankje | Steve Miller

Foto: © Hans Mellendijk | Gardaland | Lago di Garda | Italië

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Steve Miller

Fly like an eagle

Time keeps on slippin', slippin', slippin' 

Into the future 

Time keeps on slippin', slippin', slippin' 

Into the future 

I want to fly like an eagle 

To the sea 

Fly like an eagle 

Let my spirit carry me 

I want to fly like an eagle 

Till I'm free 

Oh, Lord, through the revolution 

Feed the babies 

Who don't have enough to eat 

Shoe the children 

With no shoes on their feet 

House the people 

Livin' in the street 

Oh, oh, there's a solution 

I want to fly like an eagle 

To the sea 

Fly like an eagle 

Let my spirit carry me 

I want to fly like an eagle 

Till I'm free 

Fly through the revolution 

Time keeps on slippin', slippin', slippin' 

Into the future 

Time keeps on slippin', slippin', slippin' 

Into the future 

Time keeps on slippin', slippin', slippin' 

Into the future 

Time keeps on slippin', slippin', slippin' 

Into the future 

I want to fly like an eagle 

To the sea 

Fly like an eagle 

Let my spirit carry me 

I want to fly like an eagle 

Till I'm free 

Fly through the revolution 

Time keeps on slippin', slippin', slippin' 

Into the future 

Time keeps on slippin', slippin', slippin' 

Into the future

Dichtersbankje | Burny Bos

Foto: © Bert Bevers | Zegelstraat | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Burny Bos Cadeautje, cadeautje een speelgoedbeer, een bootje cadeautje, cadeautje wat zal het zijn? Allemaal in een kringetje allemaal in een rij de eerste die wat geven mag de eerste dat ben jij!  Uit: Radio Lawaaipapegaai tekst: Burny Bos, muziek: Joop Stokkermans, uitvoering: Wieteke van Dort. © Copyright tekst en muziek: klik hier Naar bladmuziek en muziek

Dichtersbankje | Tjitse Hofman

Foto: © Bert Bevers |  Lounge building Montignystraat | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Tjitse Hofman

LOUNGE

Ein Mantel
von Frauenflaum
ein Hauch charmant
und Haare aus Regen

Ihre Ärmel
haben Hände
schwellen weiß der Abend
an eingefallenen Wangen

Kaminfeuer Klaviermusik
Champagner und Zigarren
Niederschlag der Tage
und Damenbeine

Sind es
schwarzgeschminkte Augen
saugende Blicke
und träumende Lippen

Lab ich mich
im blitzenden Licht
prickelt die Luft
mein Flimmern

Auster
wär ich doch
Auster.

© Tjitse Hofman, 2001
© Übersetzung Jan Klug, 2001

Dichtersbankje | Rutger Kopland

Foto: © Bert Bevers | Wolstraat | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Rutger Kopland

Enkele andere overwegingen

Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom
wat wij vinden niet is
wat wij zoeken?


Laten we de tijd laten gaan
waarheen hij wil,


en zie dan hoe weiden hun vee vinden,
wouden hun wild, luchten hun vogels,
uitzichten onze ogen


en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt.


Zo andersom is alles, misschien.
Ik zal dit uitleggen.


----------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.

Rutger Kopland

Dichtersbankje | Guido Gezelle

Foto: © Bert Bevers | Vissersstraat | Leuven

Uit de collectie Mellendijk  (keuze dichter en gedicht): Guido Gezelle

'n Felle beker wijn

    Door uw edele hand beschonken

met zoo'n felle beker wijn,

    wie zou niet een beetje dronken,

zegge Dr. Faustus zijn?

   Danke u, danke u! Maar 't zijn preuven

dat ze in de armoe is geraakt

   Als die hooge School van Leuven

van zulk hout nu pijlen maakt.

Menig pinte bier

'kHeb menig malsche pinte bier

   met dankbaarheid gedronken;

hoe u bedankt en wete ik schier

   die m'hebt een ton geschonken.

Mog' hij die 'n glas water koud

   niet zonder loon zal laten,

u loonen, en tienduizendvoud

   die tonne bier doen baten!

Guido Gezelle

Volledig dichtwerk

Dichtersbankje | Maarten Das

Foto: © Bert Bevers | Perpetstraat |  Humelgem

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Maarten Das

Witter dan sneeuw

bij de heiligverklaring van pater Damiaan, 11 oktober 2009

Ikzelf leef niet meer,

maar Christus leeft in mij.

Hij is aan de mensen gelijk geworden.

De satan heeft verlangd

jullie te ziften als de tarwe,

maar Ik heb voor u gebeden,

dat uw geloof niet zou bezwijken.

En gij, als gij eenmaal

tot bekering gekomen zijt,

versterk dan uw broederen.

Doe de oude desem weg

en wees als nieuw deeg.

U bent immers als ongedesemd brood.

En wat u zaait, heeft nog niet

de vorm die het later krijgt;

het is nog maar een naakte korrel.

Maar komen de plekken, nadat de stenen

uit het huis zijn verwijderd

en de muren zijn afgekrabd

en opnieuw bepleisterd, toch weer tevoorschijn

en stelt de priester bij het onderzoek vast

dat deze groter zijn geworden,

dan heerst er in het huis

een kwaadaardige uitslag;

het is onrein.

En Hij strekte de hand uit,

raakte hem aan

en zeide: Ik wil het, word rein.

Bij het horen van die woorden

kon Jozef zijn tranen

niet bedwingen.

--


© Maarten Das


Toelichting door de dichter: Het hele gedicht bestaat uit Bijbelcitaten, te weten:
Filippenzen 2:7 (Willibrordvertaling) | Galaten 2:20 (Willibrordvertaling) |  Lucas 22:31 (Statenvertaling) | 
1 Korinthiërs 15:37 (Nieuwe Bijbelvertaling) | 1 Korinthiërs 5:7 (Nieuwe Bijbelvertaling) |  Leviticus 14:43-45 (Willibrordvertaling) |  Lucas 5:13 (Statenvertaling) |  Genesis 50:17 (Nieuwe Bijbelvertaling).


De titel is ontleend aan Psalm 51:9 (Was mij, dan ben ik witter dan sneeuw; Statenvertaling) en verwijst bovendien naar de bijbelse omschrijving van de gevolgen van melaatsheid, namelijk een huid zo “wit als sneeuw” (zie o.a. Exodus 4:6; Statenvertaling).

In twee gevallen (Lucas 22:31 en Leviticus 14:43) heb ik een minieme wijziging doorgevoerd, omwille van de leesbaarheid van het gedicht.