Dichtersbankje | Hans Verhagen

Foto: © Peter Bevers | Boulevard | Vlissingen

Uit de collectie Mellendijk (keuze gedicht en dichter) voorraad Bevers: 
Hans Verhagen>

Domoren en dromers

De grote roergangers van deze tijd,
alle rimpels met zich dragend van de levenszee,
vrezen geen verzet van de domoren van het verstand:
´wie denkt, denkt vroeg of laat wel met ons mee´.

Maar wie met onvervalste wijsheid van een ongeschoolde
en van droom en drift doortrilde hand
de hemel aansnijdt om zijn naam te kerven
in de regenbogen -
die beschouwt de gangster aan het roer als vijand.

© Hans Verhagen

uit: 'Eeuwige vlam', 2003.

Dichtersbankje | Fanny Howe

Foto: © Peter Bevers | Massachusetts Institute of Technology, Boston

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: Fanny Howe>

The Shape en The Floater>

Dichtersbankje | P.B. Kempe

Foto: © Hans Mellendijk | SSP-Hal Ulft | TOP DRU

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): voorraad Mellendijk: P.B. Kempe>

Sonnet van Siauliai tot Sinderen (ter gelegenheid van Huntenkunst Achterhoek-Litouwen, in en rondom de DRU Industriepark te Ulft,  24-26 mei 2013) Op vierenzestig velden schaakt de Moeder Gods: is zij de witte dan wel de zwarte helft van twee? Zij speelt de toren van Laurentius vol trots de damevleugel op - en vanuit de melee der kruisen in Vytautas' dreven voorwaarts trekt een geestelijke raadsman richting roggeveld waar een gesneden beeld tot leven wordt herwekt en op vermetel paard ter slag naar Grunwald snelt. Gesloten stelling, zelfs aan de bedrukte kant, wordt nu door Gediminas' toren overmand, tot in het bosch dat zich vanaf Druskininkai naar Idink uitstrekt met een weldoorvoelde draai beslissend verschoven uit Arnt zijn meesterhand: zo wordt wat west is oost, zo wordt wat kind is kraai. P.B. Kempe,  januari 2013 (een dubbelbeeld van de Moeder Gods met het Jezuskind, oftewel Marianum,  hangt nu gescheiden aan weerskanten van de Nederlands-Duitse grens te Anholt en Silvolde.  Het zou omstreeks 1475 door Arnt, ook de Meester van Varsseveld genaamd, zijn vervaardigd.  Volgens de overlevering is het beeld in de Tachtigjarige Oorlog verwijderd van de oorspronkelijke  plaats in de Varssevelder Laurentiuskerk: de ene helft, huilend aangetroffen in een roggeveld,  werd met bedroefd gezicht (vandaar de latere uitdrukking "bedrukte Moeder Gods")  in de Antoniuskapel op Sinderen herplaatst, nabij het Idinkbosch, en later overgebracht  naar de Mauritiuskerk te Silvolde.) (Vytautas en Gediminas - naar laatsgenoemde is een toren in de hoofdstad Vilnius gedoopt  - waren historische vorsten van het Litouws-Pools Groothertogdom, dat in 1410 bij Grunwald  te midden der Mazoerische Meren de legermacht van de Duitse Orde der Kruisridders  verpletterend versloeg.) (de memoriaalkruisenheuvel nabij Siauliai, midden in het huidige Litouwen, is een vermaard  pelgrimsoord. In het door water en bos omgeven Druskininkai, kuuroord in het zuidoosten des lands,  groeide Mikalojus Konstantinas Ciurlinis op (1875 - 1911), de vermaarde Litouwse componist,  musicus en beeldend kunstenaar.)

Dichtersstoeltjes | Aloys Voncks

Foto: © HERMAN VAN DEN BOOM | Arcadia Redesigned | JEUK 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) uit de voorraad van den Boom :

Aloys Voncks>

Vlaming

je voortuin zaait tweestrijd,

plant afstand en uitnodiging tegelijk.

Er ligt een pad voor je voordeur, maar

zo strak afgelijnd dat ik een grensganger word

en dat een misstap op collaboratie wijst,

terwijl ik gewoon wilde aanbellen

om je uit te nodigen op een scoutsfeest.

Je voortuin lijkt wel een park soms.

Als het zomer is zet ik me er neer in de schaduw

en lees een gedicht voor omdat ik dankbaar ben.

Ik zoek je maar vind alleen een uitgestrekt rolluik

of gordijnen die golven op geslotenheid.

Je houdt de kerk in het midden,

en ambieert zo de leegstand van jouw land.

© Aloys Vonckx

Rektoverso | Boeketje Vlaanderen>

Dichtersbankje | Cees Buddingh'

Foto: © Bert Bevers | Orteliuskaai Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: Cees Buddingh’>

ZEEKLACHT

Het water van de zee is altijd zout,
Hoe men de suikerpot ook mag hanteren,
Geagiteerd over het strand marcheren,
Terwijl de wind de brandingkoppen krauwt;
Een borstbeeld hakken uit scheepstimmerhout,
Des nachts, in droom, met meerminnen verkeren,
Tarbot fileren of Neptuin vereren:
Het water van de zee is altijd zout.

Daar helpt geen moederlief, geen vaderstout,
Geen bokken, dokken, knokken of gekscheren,
Geen brein van boterkoek, geen hart van goud:
Of men voor dames voelt of meer voor heren,
Het water van de zee blijft altijd zout.

© Cees Buddingh'

uit: 'Het mes op de gorgel.
Gorgelrijmen en andere gedichten', 1960.

Dichtersbankje | Herman Gorter

Foto: © Peter Bevers | Strand bij Ouddorp

| De bankjeszetter heeft er nog twee weken bij aan geknoopt hij hoopt 20 mei terug te zijn en met hernieuwde kracht het werk op te pakken.

In zijn rugzak uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): voorraad Bevers Herman Gorter>

Mei>

fragment

'Blauw dreef de zee, het water van de zon
Vloot pas en frisscher uit de gouden bron,
Op woll'ge golven, die zich lieten wasschen
En zalven met zijn licht, uit open plassen
Stonden golven als witte rammen op,
Met trossen schuim en horens op den kop.'

Dichtersbankje | De onbekende dichter

Foto: © Bert Bevers | Helvoirtseweg | Vught

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: De onbekende dichter> 

Kon je teer smeren
Over steen, namen, verleden?
Dwaze stumper, zulke namen
Zijn nooit uit te wissen!
Ze staan gegrift in talloze
Mensenzielen, onaantastbaar
Voor jouw verziekte haat.
Ze staan met vuur geschreven
Aan de hemel, welks licht
Jou ondraaglijk is

Je hebt niets bereikt,
Teerling
Je hebt voor alles alleen
Je eigen naam besmeurd
Niet die van hen:
Zij glimlachen om jouw woede
Badend in het licht,
Wiegend op Gods adem
En zingen heel zacht en stil
Voor wie het wil horen:
Vrede