Dichtersbankjes | Henk Hofstede

Foto: © Ron Scherpenisse | Hoek van Holland

Uit de collectie Mellendijk (keuze tekstdichter en song) voorraad Scherpenisse: Henk Hofstede>

Hook of Holland | 1979 | 


Zie ook hier>

Dichtersbankje | Johann Wolfgang von Goethe

Foto: © Bert Bevers | Arzbacher Straße, Bad Ems

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: Johann Wolfgang von Goethe>

Gingko Biloba 

Dieses Baum's Blatt, der von Osten
Meinem Garten anvertraut,
Gibt geheimen Sinn zu kosten,
Wie's den Wissenden erbaut.

Ist es ein lebendig Wesen,
Das sich in sich selbst getrennt?
Sind es zwei, die sich erlesen,
Daß man sie als eines kennt?

Solche Frage zu erwidern,
Fand ich wohl den rechten Sinn;
Fühlst du nicht an meinen Liedern,
Daß ich eins und doppelt bin?

Zie ook hier>

Dichtersbankje | Willem Jan Otten

Foto's: © Hans Mellendijk | Naarden | Kerkpad

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedichten) voorraad Mellendijk: Willem Jan Otten>

Dichtersbankje | Marga Kool

Foto: © Bert Bevers | Koolkaai | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: Marga Kool>

Anders

Er hangt de laatste tijd

langer een waas over de landen

steeds vroeger

worden bossen blauw

de laatste takken breek je

minder graag

en minder gauw

dat wat de handen doen

smaakt bitterzoet

in de verleden tijd

vervoegen zich de dromen

de laatste bloesem

heeft de kleur van tederheid

en in je lijf stolt het verlangen

tot vruchtbegin

van eenzaamheid

de laatste jaren ruikt

de lente anders:

minder belofte

en meer spijt

© Marga Kool

Uit: 'Hoogspanning', 1987.

Dichtersbankje | Gerrit Komrij

Foto: © Hans Mellendijk | Villa Mondriaan | Rijks H.B.S. | Wittebrink | Winterswijk

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: Gerrit Komrij>

De werkster spreekt

Mijn doodsvijanden heten stof en pluis.
Ik ben de gesel van de spinnenwebben.
Zie hoe ik keer en ruim en poets en kuis -
De oude spinsels zullen mij niet hebben.

In een aan kant gemaakt en helder huis
Kan het bestaan altijd opnieuw beginnen.
Mijn broodheer noemt mij - hij is nooit abuis -
'De Mondriaan van haard en tafellinnen.'

Ik had maar weinig schik in zijn fauteuils.
Zijn staande schemerlamp werd neonbuis.
Ik ben tenslotte bezemkunstenaar.

Ik gaf zijn bed mee aan een scharrelaar -
Zijn dikke, donzen dekens ook. Gezond
Maar prachtig zal hij dromen op de grond.


© Gerrit Komrij
uit: '52 sonnetten bij het verglijden van de Eeuw', 2000.

Dichtersbankje | Frank Pollet

Foto: © Bert Bevers | Palingsgatstraat | Puivelde

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: Frank Pollet>

Na ommelandse reizen is geen evenwicht

Na ommelandse reizen is geen evenwicht
Hersteld. Ik herken de achtergrond weer
In de spiegel. Maar aan de kapstok

Hangt een verre jas. Het lila licht,
Waarmee ik samenval, analyseert
De tocht van keldervloer tot nok.

Voor binnenhuisarchitectuur gezwicht,
Zit ik op het gat in mijn tapijt, gelogeerd
In de aap van het eigen huis. Staan er vier wijzers op de klok?

© Frank Pollet

uit: 'LaDiDa', 2000.

Dichtersbankje | Bennie Jolink

Foto: ©Hans Mellendijk | Keppelseweg | Hummelo 

Uit de collectie Mellendijk (keuze tekstdichter en vers) voorraad Mellendijk: Bennie Jolink>

D'n Huulenden Waakhond>

Dichtersbankje | Piet Brak

Foto: © Bert Bevers | Tuin Piet en Bea Brak | Puivelde

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: Piet Brak>

Avondangst

Ik wil haarfijn luisteren,
bijvoorbeeld naar een trein,
of naar je lichaam in een holte
naast mij.

Ik wil haarfijn kijken:
naar de ernst van je blik
in het schemerlicht,
naar het lemmer van een mes
achter het raam,
naar een deur op een kier.

Dit is liefde zei je.

© Piet Brak

Een verticale horizon, 

Demer Uitgeverij, Diepenbeek, 

2011, ISBN 978-1-4461-5918-7

Dichtersbankje | DdA Henk Beunk

Foto: © Hans Mellendijk | Beeld:  Algis Griškevičius> | Huntenkunst 2013 | Ulft 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): voorraad Mellendijk: Henk Beunk>


Thuis>

De mooiste plek op aarde
klinkt de vreemde als een klucht
de streek raakt overtrokken
het landschap neemt zijn vlucht

waar ik huis daar heet het heilig
maar niet door plaats of streek
wie enkel woont verwart zich
doorziet de muren niet als fake

wonen tart de vrede
als de geest zich niet bevrucht
een pand verhoort geen bede
als het hart zich nimmer lucht

waar ik woon daar moet het leven
anders huist mijn ik verstoord
waar ik aard daar kan ik geven
in een Achterhoek die spoort

daar het klopt wil ik daar wonen
op een bodem die mij voedt
daar mag de streek mij tronen
[voelt de aarde als mijn bloed]
is de aard een warme groet 

© Henk Beunk 2013