maandag 25 november 2013

Dichtersbankje | Gerrit Krol

op een stille morgen in maart
elkaar zien staan, de straat
waar zij stond achterin, voor ik
de handen langs de vensterbank,
voorbij het holle der portieken,
haar tegenging, ontving wat zij
tot het midden had bewaard:
een lachje zijdelings, o god
hoe dapper kunnen wij dan verder!
Wat rest er echter van ons samenzijn?
Mij alleen die pijn toen ik omzag
haar van achteren te zien, de schouders
en de vraag of zij zich redt.

Gerrit Krol

Geen opmerkingen:

Een reactie posten