Dichtersbankje | Hans Mellendijk

Foto: Hans Mellendijk | Erve Kots | Lievelde 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: Hans Mellendijk 👉

Kaboem, klabaats

Berend Eenink kon de starke verhalen

vertellen. Bennie’s opa had in Halle

’t bulderen van de kanonnen eheurd.

’t Wier deur mien achternaef niet geleufd.

Kaboem, klabaats!

Een onmunig groot kanon dat alderbastend

wied kon schieten en alderbastend knappen.

Starke verhalen uut de Eerste Weltkrieg

wier met grote twiefels -jao, jao- ontvangen.

Kaboem, klabaats!

Biesterbanend endelek ’t raodsel ontrafeld,

’n natuurkundig geval.’t Heft te maken met

terugkaatsend lawaai hoog in de atmosfeer

’t zogenaamd wied reikende infrageluud.

Kaboem, klabaats!

Een onheurbaar laeg frequent geluud,

’n stille symfonie dat niet eheurd

kan worden deur ’t menselek oor. Maor

wal middels de trillingen waornembaor.

Kaboem, klabaats!

Meester Heuvel heuren het rammelen van

de roeten dag en nacht in de harfst van 14

wied weg wal 185 kilometers doornopper.

De Grote Krieg kondigde zich an in ’t zuden.

Kaboem, klabaats!

Geurink op Sinderen heurn 't vensterloek

mangs trillen; Antwerpen lag onder vuur.

Aover 't wònderkanon, ‘t houwitzer wier

op jaormarkten en ansichten efluusterd.

Kaboem, klabaats!

Now allenig nog op oldjaorsdag in flarden

mot en sissend carbid in de melkbussen

heur 'j echo’s uut ’n wiedweg verleden.

Wödt Dikke Bertha evreesd en eheurd.

Hans Mellendijk

Ontleend aan artikel van Bennie Eenink,

Dikke Bertha’s in de Achterhoek,

Contactorgaan ADW, december 2016.

Hans Mellendijk

Dichtersbankje | Daniel Lohues

Foto: © Peter Bevers | Kasteel Coevorden

Uit de collectie Mellendijk (keuze tekstdichter en vers) voorraad Mannen van Bevers: Daniel Lohues 👉

Hier kom ik weg 

Je moeten der van haoln
Dat is wat ik doe
Bekend terein, vrumd genog
Hoe 't rök en vuuld, hoe het lek en klinkt
Elke straote ken ik, elke bocht
Jij woont hier ver vandaan, zeggen ze elders in het land
Dan zeg ik, insgelijks, u ook, a'j 't zien van dizze kant

Hier kom ik weg, veur mien hiele leben
Ben 'k met dizze horizon verweben
Hier kom ik weg, hier stiet ons huus
En bliekbar kom ik daor altied weer terecht
Hier kom ik weg

Hier bennen die paar mensen
Zunder wie 't niks is
Bekend gedrag
Vrumd genog
De wiede wereld is der wel, via draod en golven
Waormet ik vaak naor gruuner grös heb zocht
Naor de verste verten
Wul ik altied wel hen
Mar dat gevuul dreijt zich weer um
Zo gauw as ik daor ben
Hier kom ik weg, veur mien hiele leben
Ben…

Dichtersbankje | Wil Eefting

 

Foto: © Peter Bevers | Odoorn 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Wil Eefting 👉

Oringer kerk en Dichter bij Odoorn👉

Dichtersbankje | Bert Bevers

Foto: © Hans Mellendijk | Greenwich | London 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: Bert Bevers 👉

Brexit blues

Voor hetere vuren hadden ze gestaan, met
geloken blikken vol mist op verre zeevaart.

Ze dachten grage menners wel te herkennen,
en hun beduimelde beloften ras te doorzien.

Nu wachten de weglopers ginds achter breed
water bang af wat komt, in hun andere uren.

Bert Bevers
gedicht
Brexit blues
(ongepubliceerd)

• fleursdumal.nl magazine

Dichtersbankje | Berendy Gähler.

Foto: © Peter Bevers | Onderduikershol | Klijndijk 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Berendy Gähler 👉

 De onderduikers werden ’s avonds gebracht

er werd niet gepraat, er werd gezwegen
een echtpaar, die vader kende van de veemarkt,
later ‘oom Jan’ en ‘tante Lien’ geheten
had bij aankomst niet zoveel mensen verwacht

Wanneer je in stilte een rol moest spelen
was je als jonge meid op de fiets, doordrongen
van het nut van zwijgen, maar niet van de ernst
als je jong bent vrees je deze angsten niet

De geheime post ingeklemd tussen borst en kleren
briefjes in aardappelen, een nieuwe spijker op de balk
luchten in de middag, vluchten in de nacht
deze oorlog zou nemen, nemen en dapper leren
dat ook na de bevrijding de tijd niet wacht

© Berendy Gähler
© www.gemeentedichteremmen.nl

Geschreven voor het project Streekgenoten: Stad, Streek en Trouw. Herinneringen van ooggetuigen uit Veenkoloniaal Groningen en Drenthe aan de Tweede Wereldoorlog.

Dichtersbankje | Hans Mellendijk

Foto: © Peter Bevers | Hunebedcentrum | Borger

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Hans Mellendijk 👉

Vierde wet van Newton

Emmer-Compascuum, herfst 1958 | Maarsbergen, lente 2005

Mijn vaders Volkswagen verdwaald
op een zandweggetje reed.
Zoekende langs lange vaarten
op weg naar geborgener oord.
Fantasieën in kattenbak
beelden van draaiend koord
scharen, asfalt verslindende
schaven, schrapers en ander
landbouwwerkkundig tuig.
Verkruimelde zandtaarten.

Dan jaren verder als ik
in de achteruitkijkspiegel
mijn zoon zie spelen op de achterbank.
Een magnetisch spel
van aantrekken en afstoten
in slechts één enkele tel
voltooid met een alles
verwoestende vuistslag.
Staafjes en balletjes
tandwielen vliegen van de hoedenplank.

En behalve het feit
dat ik mezelf in de tijd
weerspiegeld zie, zie ik
de vierde wet van Newton
in werking.

De genen tomeloos in toom.
De appel valt niet ver van de boom.

Dichtersbankje | Hanz Mirck

Foto: © Albert Hagenaars | van Wijhe-bank | Van Heutszlaan | Apeldoorn

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Albert Hagenaars: Hanz Mirck⇲

Veluws eiland

Het verschil tussen dwalen en verdwalen is de verte

van huis – de bocht die je verleidt een nieuwe

bocht in; de tijd is hier anders, niet trager

maar in een vriendelijker licht

 

en het licht is hier

waar niet alles knippert en schreeuwt

geduldiger: zoals jij nietsvermoedend

in dit gedicht bent gelopen;

 

een bocht na een bocht, na een strand weer

een ander strand, een groene zee,

een geheim eiland

 

in de achtertuin van je haast,

waar je verdwaalt niet om de bestemming

maar om de bocht

 

Hanz Mirck

Uit het dagboek van Albert Hagenaars:

Zondag 4 oktober 2020

Het was nog steeds slettenweer maar het nieuwsbericht kondigde betere tijden aan. We hadden prima geslapen en deden alles in slow motion. We peuzelden het van huis meegebrachte ontbijt in de kamer op en hadden zin om op pad te gaan.

 

Op het programma stond allereerst een sightseeingtour door De Parken, een beschermd stadsgezicht pal ten noorden van de straten tot waar we gisteren tijdens de wandeling waren gekomen. De Parken was voor mij de belangrijkste reden om Apeldoorn te bezoeken.

 

Het was overal erg stil, wat ons opnieuw de gelegenheid gaf stapvoets te rijden. De regen kletterde telkens op het dak van de auto maar dat maakte niet uit, we konden alles toch goed zien in de residentiële wijk die, zoals de naam al aangeeft, in het groen baadt en ons aan de villabuurten van Brasschaat deed denken. Apeldoorn maakt hier haar imago waar.

 

We stapten alleen uit bij een fraaie oude bank die ik voor Hans wilde vastleggen. Er was een portret op bevestigd maar dat hoorde niet, natuurlijk niet, bij een dichter zoals m’n lieverd hoopte maar bij M. van Wijhe, oud-wethouder van de stad en oud-directeur van een stichting Hoenderloo. Later leerde ik dat dit een instelling voor jeugdzorg en onderwijs betreft en dat verklaarde de uitgehouwen tekst in letters die het goed zouden doen op Gemengde Berichten: Van zijne jongens en vrienden.

 

Het medaillon is gemaakt door de van oorsprong Oost-Souburgse kunstenaar Pieter Puype (1874-1942). Z’n belangrijkste werken zijn daarom te vinden in Zeeland (o.a. de buste van Van Dale in Sluis) en hier (o.a. een buste van koning Willem I op het Raadhuisplein, had ik al gezien, en portretplaquettes met Willem III en Emma op de sinds de aanslag bekender geworden Naald).

We reden kriskras rond maar ik probeerde wel steeds grotere kringen te maken. We belandden daardoor in buurten met kleine, maar al een stuk minder aardige villa’s en opvallend veel witte huizen met puntgevels, waar de middenstand ooit woonde, en deels misschien nog steeds. Op deze natte zondagochtend deden ze door hun eenvormigheid treurig aan.

 

Aanvullende informatie:

https://www.geheugenvanapeldoorn.nl/bijzondere-plaatsen/de-parken-indische-buurt-en-loolaan-noord/van-wijhebank/pointofinterest/detail

 

 

Dichtersbankje | Max Greyson

 Foto: © Herman van den Boom⇲ | Kapellekensbaan | Vlaanderen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad:Herman van den Boom⇲  Max Greyson⇲

Entre lutte et vol*

Tussen vechten en vluchten ligt een kavel die Vlaanderen heet
waar men zuinig glimlacht en danst met veel sérieux

Waar men trouwt en emigreert
uit het centrum naar de rand
om in koterijen met zicht op groene bermen
de taal van het verzet te spreken

Het is geen land, het is een knot
van baksteen, lood en snelweg
aan elkaar gesmeed tot een gewest
het landoppervlak toegedekt door een grafzerk
voor een zwart verleden
dat uit haar kleigrond wil herrijzen

Met een kustlijn voor gevallen helden
Atlantik Wall van flatgebouwen
waar men lichamen in de zomer op het strand te rusten legt
veilig overhoop onderaan de dijken, zonnend met zicht op zee
het hele gezin slurpt Berlijnse bollen en raketten voor de vrede


Max Greyson (1988)
uit: Et alors (Arbeiderspers, 2019)

*Entre lutte et vol = Tussen vechten en vliegen

Dichtersbankje | Poet's Bench | Louise Glück

Foto: Sandi Stromberg⇲ | 304 Bayland Avenue | Woodland Heights | Houston | Texas | USA

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Stromberg: Louise Glück⇲

De Rode Klaproos

Het grote voordeel
is geen verstand
te hebben. Gevoelens:
oh, die heb ik; zij
regeren mij. Ik heb
een Heer in de hemel
die de zon heet, en ik open
voor hem, laat hem zien
het vuur van mijn eigen hart, vuur
zoals zijn aanwezigheid.
Wat anders zou zo’n glorie kunnen zijn
dan een hart? Oh mijn vrienden en kameraden,
waren jullie ooit zoals ik, lang geleden,
voordat jullie mensen waren? Stonden jullie
jezelf toe
een keer te openen, om daarna nooit
meer open te gaan? Want in werkelijkheid
spreek ik nu
zoals jullie dat doen. Ik spreek
omdat ik ben kapot getrapt.

Louise Glück

---

The Red Poppy

The great thing
is not having
a mind. Feelings:
oh, I have those; they
govern me. I have
a lord in heaven
called the sun, and open
for him, showing him
the fire of my own heart, fire
like his presence.
What could such glory be
if not a heart? Oh my brothers and sisters,
were you like me once, long ago,
before you were human? Did you
permit yourselves
to open once, who would never
open again? Because in truth
I am speaking now
the way you do. I speak
because I am shattered.

Louise Glück

 

Dichtersbankje | Hans Mellendijk

Foto: Paul van Druten | Bankje van Bentheimer steen | Boslaan | Ruurlo 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk: Dichter des Achterhoeks: Hans Mellendijk⇲ 

Echo  

Wat hebben

Martinitoren in Groningen,

de Sint-Plechelmus in Oldenzaal,

het Paleis op de Dam of de Meir,

de sokkel van het Vrijheidsbeeld in

New York, met elkander gemeen?

Wat geven

de kerktorens, de paleizen,

al die beeldbepalende statue's,

maar ook de doopvonten, de echo-

putten, grafstenen, drinkbakken en

huizen, aan onze oren te leen?

Luister mee in de oorschelpen van de aarde,

hoor uit de galmgaten van Stokkink en Winkels

heldere gezangen van Guillaume van der Graft,

die de pas gewassen kinderen weerkaatsen

in stokoude waterbronnen van Gelselaar.

Allen bezingen de goudglans van de eeuwen

sterke, de grenzeloze Bentheimer zandsteen.

Hans Mellendijk | Achterhoek Nieuws | DICHT | week 44

Dichtersbankje | ᾰ̓νώνῠμος | anoonumos

De Bettekamp | Tuitstraat | Varsseveld |

Uit de collectie Mellendijk (keuze tekstschrijver en frustratieleus) voorraad Mellendijk:  ᾰ̓νώνῠμος | anoonumos⇲

Dichtersbankje | Helma Snelooper

Foto: © Helma Snelooper | wilgeniglo | Klevenhorst | Hummelo

Uit de collectie Mellendijk (keuze gedicht en dichter) voorraad Mellendijk: Helma Snelooper⇲

Poëzieklinkplek KunstWandelRoute Hummelo | 6 mei 2018

'nDrom XX | Sinderen | 6 juli 2019

Hootchie Koe | Varsseveld | 13 mei 2018

Nominatie Het beste boek Achterhoek-Liemers | Zaal de Radstake | Heelweg Oost | 3 maart 2020

Dichtersbankje | Simon Vestdijk

Foto: © Peter Bevers | De vleermuis - Johan Creten | bij de Broerekerk, Bolsward

zie ook 11 fountains \ fontein De Vleermuis⇲

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Simon Vestdijk⇲

 Vleermuis

Ik ben heel zwart, ik ben de bange held
Van zoveel mugdoorgonsde schemeruren.
Maar overdag dan hang ik aan de schuren,
Lijkbleek, in al mijn lijkkleren gespeld.

Lang slaap ik zo, tegen de kilste muren,
de kop omlaag, de tenen kromgekneld;
Door alles, zelfs door het bazuingeweld
Van 't laatste oordeel zal mijn slaap heenduren.

Toch, 's avonds weer, met klapperde huid,
dans ik de kringen van een duivelbanner,
ik dans de polka en de wals van Lanner,

Inktvlekken dans ik, heel een schoolschrift uit,-
En alles onder 't treurige gepiep
Dat hij verstaat die kleumend naast mij sliep.

 

Simon Vestdijk

Dichtersbankje | Mick Jagger | Keith Richards

Foto: ©Peter Bevers | Stationsstraat, Wageningen 

Uit de collectie Mellendijk (keuze songer, songwriter) voorraad Mannen van Bevers: Mick Jagger⇲ en Keith Richards⇲

She 's A Rainbow⇲

Dichtersbankje | Al Galidi

Foto: © Peter Bevers | Voorhaven, Harlingen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Al Galidi⇲

Wandeling door Harlingen

Zonder hond
zonder kat
zonder fiets
loop ik alleen naar zee.
Ik groet een oude man
en zijn hond antwoordt: ‘Hij is doof’.

Ik loop door
en groet een hond.
Zijn baas antwoordt:
‘Hij houdt niet van vreemden.’

Ik blijf lopen en zie een fiets een vrouw leiden.
Ik ren en zie een hond die zijn baas uitlaat.
Ik wandel en zie een hond fietsen.

Ik kijk door een raam, misschien zie ik iemand,
maar ik zie alleen een kat naar me kijken
die roept: ‘Wat een wereld!’

Ik doe mijn ogen dicht en ga verder.
O, wat moeilijk om in Harlingen te wonen
zonder hond
zonder kat
zonder fiets.

Al Galidi
uit: ‘De fiets, de vrouw en de liefde’, 2002

Dichtersbankje | Toon Hermans

Foto: © Albert Hagenaars | de Geerstraat | Heerlen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Albert Hagenaars: Toon Hermans⇲

Bomen

als ik de bomen zie

gemaakt van hetzelfde leven

maar dan met stam en tak en twijgen

als ik de bomen zie

dan luister ‘k altijd even

naar hun fantastisch zwijgen

ik heb de storm zien komen

hij sloeg ze half kapot

verstild zag ik ze dromen

of dansen, zomerzot

ik zag hun angstig beven

in donker en in licht

en zie mijn eigen leven

in hun verweerd gezicht

Toon Hermans

Dichtersbankje | Gerrit Krol

Foto:  © Peter Bevers | Vennenplein | Delfzijl

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Gerrit Krol⇲

Delfzijl

Het spoorbiljet werd in de trein reeds afgegeven.
Hier ligt het laatste plein voorgoed,
breedvoerig om te laten gaan
ieder die schedelgevoelig langs de dakgoten

zich voortrept, het water haastig
bereiken wil, de Pieter Koertsz ziet
met de ketting aan de stadspoort,
de Bermuda, een Chileen.

Hier staat men eenzaam op de brug
in 't holst van deze morgen,
om op het eb te zien weerspiegeld

de Soda dreunend aan de overzij.
Hier komt een fietser koud voorbij.
Hier heerst een stille regen


Gerrit Krol

uit: 'Hollands Maandblad', 6 1965.

Dichtersbankje | Peter John Koets

Foto: © Peter Bevers | Vrouwtje van Stavoren | Stavoren

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Peter John Koets⇲

Het Vrouwenzand

1.
Aan bakboord in aan stuurboord uit!
Weg met het nietig graan
Zo sprak de weduwe in sameet
Met paarlen overdekt gekleed
vergramd een zee-man aan.

Niet één in schatrijk Stavoren
Was zo maatloos rijk als zij
Haar schepen ploegden elke zee
en voerden van de verste ree
steeds nieuwe schatten bij

2. “Nu breng”, beval zij eens grillig trots
“Nu breng van Noordse strand
Mij edelst wat uw oog aanschouw
Geen hoge prijs die mij onthou
Ga dien mij met verstand!”

Toen had de scheepsvoogd lang gewikt
Bij het onbeslist besluit
“In' 't eind wat zou boven het graan
de glorie van het noordoosten gaan?”
Zijn weifelen had uit

3.
Hij keert, zij komt, hij toont de schat
Die proef geeft van zijn trouw
Maar zij ontkleurt in woede en waan;
“Wat scheepszij hebt gij ingelaan”?
“Aan bakboord eedle vrouw

Aan bakboord in, aan stuurboord
weg met dat kaf in zee!...
Is dat het uitverkoren deel
Mij toegedacht? ...'t Is mij teveel
Weg met dat kaf in zee

4.
Neen roept het scheepsvolk, “Neen mevrouw!
Dat wierp te zwart een blaam
Alsof gij in vermetele spot
de giften smaaddet van uw God
Voor eeuwig op uw naam!”

En trillend: “Wie betaald het goed
waarover ik beschik?
Wie ben ik? Uwe meesteres?!
Wie vraagt, wie duld uw zedeles
In zee, 'k gebied het; Ik!”

5.

“Ach vrouwe! Een deel aan ons een deel”
Krijt's armen luiden toon
“Wie armoe bijstaat in haar nood
Wint zich voor geschonken brood,
Des Heeren gunst tot loon!”

“Des Heeren gunst.. 'k Behoef ze niet
'Ben met mijn' tevree-
En 'k deel wie mij een aalmoes vraagt
Wanneer en zo het mij behaagt
Maar nooit om gunsten meel”

6.
” Boet vrouwe!” klinkt een achtbre stem-
“Boet af die schrik-bre schuld!
Uw trotsheid raakt ten wisse val...
Weet dat de dag eens komen zal
Wanneer gij beedlen zult!”

“Ik beedlen! ....Priester als deez' ring
Die aan mijn vinger blinkt,
Weer uit de golven opgedoemd
Uw leugentaal mij waarheid roemt..
Niet eer....” 't Juweel verzinkt!

7.
En nauw verving ten tweede maal
Weer 't licht der duisternis
Daar toont bestorven als de dood
De kok haar 't fonkelend kleinood
Gevonden in een vis.

De roede trof – en zee en vuur
en rampen zonder tal
Bewezen aan de snode vrouw
Die ' Heren gunsten derven wou
Hoe hoogmoed komt ten val!

8.
Nu was in schatrijk Stavoren
Niet één zo arm als zij:
Nu smeekte zij in bittre nood
In 't snakken naar een stuksken brood
“Erbarm u over mij!

9.
Was of de vloek haars overmoed
Zich stortte op heel de stad:
Het blinkend mooie Stavoren verviel
Het wrekend zand weerde elke kiel
Die eens haar waat'ren mat.

Nog ziet men daar tot op deze dag
aan woest en eenzaam strand
Een veld van loze halmen staan-
Zij spreken van van 't verworpen graan
De vloek van 't “Vrouwenstrand”

zie ook hier⇲

Dichtersbankje | Hendrik Carette

 

Foto: © Peter Bevers | Relweg. Wijk aan Zee

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Hendrik Carette⇲

 

Eeuwig roersel

Aan de grazige weiden van het koele waterland

hertaalde de vernuftige Bruggeling Simon Stevin

de Latijnse term perpetuum mobile

in zijn helder Nederduits als eeuwig roersel.

In het jaar 1602 reed zijn houten zeilwagen

op het zand van een strand in het bevrijde noorden

met aan het roer de kordate prins Maurits

de latere moordenaar van Johan van Oldenbarnevelt.

De hoge zeilen klapperden in de voorjaarswind

en de voortgang van dit zwaar beladen landschip

vond plaats in het streng ingedijkt polderland

aan de grazige weiden van het koele waterland.

© Hendrik Carette