Foto: Greetje Lammers | Brinkheurne | Winterswijk
Wanneer ik zal sterven,
begraaft me in een koergan,
in ’t midden der grote steppen
van mijn geliefde Oekraina,
zo dat de eindeloze vlakten,
de Dniëpr en de watervallen
zichtbaar wezen en hoorbaar weze
hoe de golven er bruisen.
Wanneer ze weg van Oekraina
’t bloed der vijanden zullen voeren
in de blauwe zee, zal ik roeren
vlakten en bergen,
alles verlaten en opstaan
om te bidden tot de Heer. Maar tot dan
ken ik geen God.
Begraaft me en staat op,
breekt je boeien,
laat uit ’t laffe vijandelik bloed
de vrijheid opbloeien.
En wilt dan, in ’t grote gezin,
in ’t nieuwe, het bevrijde,
een stil en goed woord
aan mijn herinnering wijden.
Taras Shevchenko vertaling Johan Daisne 👉
zie ook ander Dichtersbankje daar 👉
Geen opmerkingen:
Een reactie posten