Dichtersbankje | Federico Garcia Lorca

Foto: Niek Hermans | Santa Pola | Spanje 

Uit de collectie Hans Mellendijk 👉 (keuze dichter en gedicht) uit voorraad Hannie Eikenaar:  Federico Garcia Lorca 👉

Inventos

(estrellas de la nieve)

Hay montañas

que quieren ser

de agua.

Y se inventan estrellas

sobre la espalda

(nubes)

Y hay montañas

que quieren tener

alas.

Y se inventan las nubes

blancas.

In de Nederlandse vertaling* :

Verzinsels

(sterren van sneeuw)

Er zijn bergen

die van water willen zijn.

En ze verzinnen sterren

die hen van achteren beschijnen.

(wolken)

En er zijn bergen die

vleugels willen hebben.

En ze verzinnen

de witte wolken.

Dichtersbankje | Henk van Oirschot

Foto: © Francy Steenveld | De Regte Heide 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) uit voorraad Hannie Eikenaar: Henk van Oirschot 👉

Ziel van Riel


De ziel van Riel
Wat altijd al beviel
Voor Rielenaren
Door Rielenaren
Ons Kaaiengat
Op jou gaan we prat
Pal aan de Regte Haai
Begrensd door de Laai
Het is prachtig wonen
Voor al jouw dochters en zonen

Dichtersbankje | John Keats

Foto: © Albert Hagenaars |  Little square in Guy’s and St Thomas Hospital, St. Thomas Street, Londen.

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Albert Hagenaars : John Keats 👉

La Belle Dame sans Merci

I met a lady in the meads,
Full beautiful—a faery’s child,
Her hair was long, her foot was light,
And her eyes were wild.

I made a garland for her head,
And bracelets too, and fragrant zone;
She looked at me as she did love,
And made sweet moan

I set her on my pacing steed,
And nothing else saw all day long,
For sidelong would she bend, and sing
A faery’s song …

Dichtersbankje | Remco Campert

Edward Hopper 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mellendijk : Remco Campert 👉 

Lof van de schilders

 

Aan mijn vrienden de schilders
voel ik me het meest verwant

want ze schouwen in een gezicht
een lichaam een landschap

kleur die pokert met een vorm
de rauwe vlek van het rode oker

blijkt een luie dij in het licht
van het voltooide schilderij

Van mijn vrienden de schilders
heb ik het kijken geleerd

het nijvere speuren naar het moment
waarop het beeld zich ontsluiert

Bonnards schuit, op de plecht voorgoed
gedroomd 't meisje, drijft op de vijver

waarin beschroomt aan de kant
de jongen met een twijgje roert

In mijn vrienden de schilders
herken ik ook wat mij beroert

hoe in een overhoedse wending
schitterend in het kunstlicht

de ademloze salto mortale
van de beheerste acrobaat

een ogenblik en voor eeuwig

de schone waarheid wordt

© Remco Campert
Uit: Een neger uit Mozambique
De bezige bij, Amsterdam 1988