Dichtersbankjes | Albert Speekaert

Foto: Peter Bevers | College van het Eucharistisch Hart, Essen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Albert Speekaert 

Soms ben ik het water vergeten.       Dan is er een zeil   dat gespannen staat   boven een kim   die geen mensen weten,   en glijdt op de adem   van uw passaat   tot binnen dat ruim,   nooit te bereiken   langs zeeën die 't zoekende   woordschip bevaart.       Tot uw windstille handen   de zeilen strijken   en de oceaan van uw zwijgen   zich openbaart.       Elk dieplood faalt,   elke naald blijft zwerven.   Ontvaren aan elke   meridiaan,   lig ik geankerd   buiten leven en sterven:   de laatste haven   werd aangedaan.