Dichtersbankje | Vincent Bijlo

Foto: © Bert Bevers | Blindestraat | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bert Bevers: Vincent Bijlo>

Gedicht

Kijk, ik heb zonnen in mijn hand
Kijk, zonnen, zelf geplant
Ik heb ze zien groeien
Ik zie ze nu bloeien
Voor jou

Ik heb de zon gevraagd te schijnen
En de wolken te verdwijnen
En de grond gevraagd te duwen
Om ze omhoog te stuwen
Voor jou

De wind heb ik gevraagd
niet te hard te waaien
En de vogels het zaad
niet weg te graaien
En de regen zacht en lief te vallen
En de mol heb ik gevraagd,
niet alles te vergallen
Voor jou

Dank vogels, dank aarde,
dank wolken, dank zon
Dank wind, dank dieren,
jullie hebben gedaan wat je kon
Zonnebloemen wil ik je geven
Want zonder zon is er geen leven
Ik bied ze aan, van iedereen
Aan jou

                           

©Vincent Bijlo

Dichtersbankjes | Marjoleine de Vos

Foto: Veronic Scherpenisse | Luxemburg | Luxembourg

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Scherpenisse: Marjoleine de Vos>

Zie de lente

Barst plots in de sneeuw de helleborus open
trompettert leven en knalt geel forsythia.
Guur waait de lente weg de stille winter
dun hoog licht verdrijft behaaglijk vuur.
Ineens moet alles uit zijn grond of tak
in bermen joelen paardebloemen
de kromme wilg rilt in zijn lichte groen.
Daar staan wij ook, naakt en koud met bloesem
in grijzig haar en willen warm en wild
en dat we houden van die schrille kleuren
van elkaar.

uit: 'Kat van sneeuw', 2003. © Marjoleine de Vos

Dichtersbankjes | Krot & Co

Foto: Ron Scherpenisse | Krot & Co | Keukenhof 2012

Uit de collectie Mellendijk (keuze collectief) voorraad Scherpenisse: Krot & Co>

Met Pinksteren te zien in Lonneker 


Making time>

Dichtersbankjes | Jotie T'Hooft

Foto: © Ron Scherpenisse | Wiltz | Luxembourg

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Scherpenisse: Jotie T' Hooft>

Toerisme

We zagen de spraakwatervallen van Speed,

hangende tuinen, verre sterrebeelden
die toch nabijer dan medereizigers waren.

In een bus vol naasten bezochten we
en werden bezocht door nachtmerries,
visioenen van heiligen en engelen
zongen ons doof en we ontwaakten
in hotel Harmonie.

Twee spiegels, tegenover elkaar geplaatst
boden ons een oneindig perspectief.

En toch, dacht ik, er moet méér zijn.


© Jotie T'Hooft (1956-1977)

Dichtersbankje | Tom America

Foto: © Bert Bevers | Karel Boddenweg | Tilburg

Uit de collectie Mellendijk (keuze [toon]dichter en werken) voorraad Bevers: Tom America>


Vanaf vandaag (22 mei 2012 ) is het Kunststof-Radio 1 project hier> te downloaden.

AA, EE, IJ

ZIJN WIE JE MAG ZIJN, ZIJN WIE JE WIL ZIJN

ONGELOFELIJK

MATERNITÉ

Dichtersbankje | Pieter Bas Kempe

Foto: © Bert Bevers | Nieuwstad | Zutphen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: P.B. Kempe>

Pas

Het beest op menig versvoet stapt met hoofd vooruit,

heeft van de zee geen weet – maar wel gaat, schoksgewijs

en stommelend, zijn gang ’t gespreide beekbed in,

waar zand loopt en tijd komen zal. Met laarzen aan.

©P.B. Kempe (Enghuizer dialogen II)

Dichtersbankje | C.Buddingh'

Foto: © Bert Bevers | Den Enghel | Grote Markt | Bergen op Zoom

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: C. Buddingh'

ETEN MET THEO SONTROP

Waar, Theo, bleef de tijd, dat we elke week
een slokje gingen drinken, een hapje eten.
Bij Berkhoff soms, maar meestal in De Tap,
om drie uur moesten we allebei weer terug wezen.

Jij vier deuren verder, ik op 't Instituut.
We hebben wat afgeboomd en afgelachen.
'k Verslikte me soms bijna in mijn pils,
terwijl jij gniffelend je Gitanes pafte.

Er bleef maar bitter weinig overeind
van onze vaderlandse scribentenbent.
'Gebakken lucht', om met Rein Dool te spreken.

Rustig, bedachtzaam, haast sacramentaal
spijkerde jij ze aan de martelpaal.
We moesten weer 's wat vaker samen gaan eten.

© C. Buddingh'

Dichtersbankje | Theo van Doesburg

Foto: © Bert Bevers | Albert Embankment Londen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: Theo van Doesburg>

Mécano

Dichtersbankje | Robert Louis Stevenson

Foto: © Bert Bevers | Sheffield Railway Station

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: Robert Louis Stevenson>


From a Railway Carriage

Faster than fairies, faster than witches, 
Bridges and houses, hedges and ditches, 
And charging along like troops in a battle, 
All through the meadows the horses and cattle: 
All of the sights of the hill and the plain 
Fly as thick as driving rain; 
And ever again in the wink of an eye, 
Painted stations whistle by.

Here is a child who clambers and scrambles, 
All by himself and gathering brambles; 
Here is a tramp who stands and grazes; 
And there is a green for stringing daisies! 
Here is a cart run away in the road 
Lumping along with man and load; 
And here is a mill and there is a river: 
Each a glimpse and gone for ever!

© Robert Louis Stevenson

Dichtersbankje | Jacques Brel

Foto: © Bert Bevers | Gare Midi | Bruxelles

Uit de collectie Mellendijk (keuze tekstdichter en chanson) uit voorraad Bevers: Jacques Brel>

Bruxelles

C'était au temps où Bruxelles rêvait
C'était au temps du cinéma muet
C'était au temps où Bruxelles chantait
C'était au temps où Bruxelles bruxellait

Place de Broukère on voyait des vitrines
Avec des hommes des femmes en crinoline
Place de Broukère on voyait l'omnibus
Avec des femmes des messieurs en gibus
Et sur l'impériale
Le coeur dans les étoiles
Il y avait mon grand-père
Il y avait ma grand-mère
Il était militaire
Elle était fonctionnaire
Il pensait pas elle pensait rien
Et on voudrait que je sois malin

C'était au temps où Bruxelles chantait
C'était au temps du cinéma muet
C'était au temps où Bruxelles rêvait
C'était au temps où Bruxelles bruxellait

Sur les pavés de la place Sainte-Catherine
Dansaient les hommes les femmes en crinoline
Sur les pavés dansaient les omnibus
Avec des femmes des messieurs en gibus
Et sur l'impériale
Le coeur dans les étoiles
Il y avait mon grand-père
Il y avait ma grand-mère
Il avait su y faire
Elle l'avait laissé faire
Ils l'avaient donc fait tous les deux
Et on voudrait que je sois sérieux

C'était au temps où Bruxelles rêvait
C'était au temps du cinéma muet
C'était au temps où Bruxelles dansait
C'était au temps où Bruxelles bruxellait

Sous les lampions de la place Sainte-Justine
Chantaient les hommes les femmes en crinoline
Sous les lampions dansaient les omnibus
Avec des femmes des messieurs en gibus
Et sur l'impériale
Le coeur dans les étoiles
Il y avait mon grand-père
Il y avait ma grand-mère
Il attendait la guerre
Elle attendait mon père
Ils étaient gais comme le canal
Et on voudrait que j'aie le moral

C'était au temps où Bruxelles rêvait
C'était au temps du cinéma muet
C'était au temps où Bruxelles chantait
C'était au temps où Bruxelles bruxellait

© Jacques Brel

Dichtersbankje | Christiaan Johannes van Geel

Foto: © Bert Bevers | Rue du Fort | Saint-Gilles | Bruxelles

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: Christiaan Johannes van Geel>


Duif in het nauw

Een duif die tussen bomen
een klein plek uitkiest
tolt dralend om zijn as
en komt spiralend neer.

De charme van zijn dalen stijgt
als hij gebrek aan ruimte heeft.

© Chr. J. van Geel

Dichtersbankjes | Marion Bloem | Vrijheid - Freedom - Freiheit -

Foto: © Bert Bevers | Twee bankjes | Zevenbronnen | Sint-Genesius-Rode

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: 

Marion Bloem>

enz. enz. zie meer op YOU TUBE>

Dichtersbankje | Lammert Voos

Foto: © Bert Bevers | De Vrierestraat | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en clips): voorraad Bevers: Lammert Voos>

Wij | Lammert Voos

© Lammert Voos Mandel | uit: Mien zinloze aanwezegheid

Dichtersbankje | Ida Gerhardt

Foto: © Bert Bevers | Rosmolensteeg | Zutphen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: Ida Gerhardt>


Het carillon

Ik zag de mensen in de straten,
hun armoe en hun grauw gezicht, -
toen streek er over de gelaten
een luisteren, een vleug van licht.

Want boven in de klokkentoren
na ’t donker-bronzen urenslaan
ving, over heel de stad te horen,
de beiaardier te spelen aan.

Valerius: - een statig zingen
waarin de zware klok bewoog,
doorstrooid van lichter sprankelingen,
‘Wij slaan het oog tot U omhoog.’

En één tussen de naamloos velen,
gedrongen aan de huizenkant
stond ik te luist’ren naar dit spelen
dat zong van mijn geschonden land.

Dit sprakeloze samenkomen
en Hollands licht over de stad –
Nooit heb ik wat ons werd ontnomen
zo bitter, bitter liefgehad.

Oorlogsjaar 1941

© Ida Gerhardt

verzamelde werken

Dichtersbankje | Leo en Tineke Vroman

Foto: © Bert Bevers | Oud Bocholtsebaan | Woold

Uit de collectie van Til (keuze dichters) [keuze gedicht: Mellendijk] voorraad Bevers: Tineke en Leo Vroman>


Vrede 

Komt een duif van honderd pond, 
een olijfboom in zijn klauwen, 
bij mijn oren met mijn mond 
vol van koren zoete vrouwen, 
vol van kirrende verhalen 
hoe de oorlog is vedwenen 
en herhaalt ze honderd malen: 
alle malen zal ik wenen. 

Sinds ik mij zo onverwacht 
in een taxi heb gestort 
dat ik in de nacht een gat 
naliet dat steeds groter wordt, 
sinds mijn zacht betraande schat, 
droogte blozend van ellende 
staan bleef, zo bleef stilstaan dat 
keisteen ketste in haar lenden, 
ben ik te dicht en droog van vel 
om uit te zweten in gebeden, 
kreukels knijpend evenwel, 
en 'vrede' knarsend, 'vrede, vrede', 

Liefde is een stinkend wonder 
van onthoofde wulpsigheden 
als ik voort moet leven zonder 
vrede, godverdomme, vrede ; 
want het scheurende geluid 
waar ik van mijn lief mee scheidde 
schrikt mij nu het bed nog uit 
waar wij soms in dromen beiden 
dat de oorlog van weleer 
wederkeert op vilten voeten, 
dat we, eigenlijk al niet meer 
kunnend alles, toch weer moeten 
liggen, rennen en daarnaast 
gillen in elkanders oren, 
zo wanhopig dat wij haast 
dromen ons te kunnen horen. 

Mag ik niet vloeken als het vuur 
van een stad, sinds lang herbouwd, 
voortrolt uit een kamermuur, 
rondlaait en mij wakker houdt ? 
Doch het versgebraden kind, 
vuurwerk wordend, is het niet 
wat ik vreselijk, vreselijk vind: 
het is de eeuw dat niets geschiedt, 
nadat eensklaps, midden door een huis, 
een toren is komen te staan van vuil, 
lang vergeten keldermodder, 
snel onbruikbaar wordend huisraad, 
bloedrode vlammen en vlammend 
rood bloed, de lucht eromheen behangen 
met levende delen van dode doch 
aardige mensen, de eeuwlange stilte voor- 
dat het verbaasde kind in deze zuil 
gewurgd wordt en reeds de armpjes 
opheft. 

Kom vanavond met verhalen 
hoe de oorlog is verdwenen, 
en herhaal ze honderd malen: 
alle malen zal ik wenen. 

Leo Vroman 
Uit: Slaapwandelen 
(Querido 1957) 

Dichtersbankje | Wim van Till

Foto: © Bert Bevers | Oude Bocholtsebaan | Woold

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers | Wim van Til>

Foto: © Jan Jenniskens | Kalligrafie: Emelie Opdam | Poëziewijzer Enghuizer Dialogen I | Nu in de tuin van dichters woonstee blinkend in de verte aan de rand van de hof.

Dichtersbankje | Bernhard Harfsterkamp

Foto: © Bert Bevers | Holthuisweg | Woold

Uit de collectie Mellendijk (keuze scribent, natuurvorser) voorraad Bevers : Bernhard Harfsterkamp>

De boer ...

Bouwland is kostbaar. Daarom maak ik mijn akker zo groot mogelijk. Steeds dichter tegen de perceelrand aan ploegen. Dat pad tussen twee akkers? Daar hoeft toch geen mens meer over? Ik ploeg er een meter af. Als ondernemer zoek ik altijd grenzen op. Ligt daar een sloot? Och, daar kan best nog een half metertje af. Maar wat gebeurt er nu? Mijn prachtige trekker zakt weg. Mijn mooiste werktuig zit vast. Wat nu? Ik geef gas, veel gas. Het zand spat me om de oren. Maar vooruit kom ik niet meer. Ben ik dan toch te gulzig geweest? Heb ik die slootkant met pinksterbloemen onderschat? Natuurlijk niet. Een boer mag dan eenzaam zijn, maar verlossing hoeft niet lang op zich te laten wachten. Er zijn meer mooie trekkers in het Wooldse boerenland. De ene trekker trekt de andere trekker los. En ik kan weer verder. Moet vandaag nog heel wat hectares ploegen. Ook de randen.

© Bernhard Harfsterkamp | 2012 Nota Bene: Is het een gedicht? In ieder geval een anekdote, dat met behulp van de Günter Grass-methode op een gedicht lijkt.