Foto: © Maarten Bevers | Kathedraal van Christus de Verlosser | Moskou
Uit de collectie Mellendijk (keuze dichterscollectief en gedichtencyclus) voorraad Mannen van Bevers: De Omsmeders| Kruiswoorden-project.
Kruiswoorden
01 | Wim van Til | Introductie I
En het geschiedt in de dagen van Poetin en Trump dat een grote schare
mensen op drift is en optrekt naar het beloofde Europa en samenkomt
bij de hekwerken rond Golgotha om daar de Verlosser te begroeten.
Soldaten stappen achteruit, politici doen een stap terug, en No
Surrender maakt de cirkel rond. En allen beamen de Verlosser op en projecteren
hem tussen de wereldleiders ter linker- en ter rechterzijde.
En een zoeklicht waart rond om de nietigste te belichten en ze geven mij
een doornenkroon en verheffen mij tot Zijn hoofd en ik drijf de kroon in Zijn hoofd
en kus Hem de lippen. Dan nemen de wereldleiders het woord, zeggende:
U allen hier te samen, wilt u meer of minder kruiswoorden en de schare roept
en heft een koor aan in alle talen. En het geweld van hun stemmen knoopt hoop
tot prikkeldraad en hartstocht tot een barricade en vloeit uit.
02 | Anna Wiersma | Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen.
Vader vergeef het hun
Vader vergeef het hun, want wie niet
wetend is kan niet veroordeeld zijn.
Vergeef, want schuld en schuldenaren
staan wachtend voor Uw troon en beven.
Vader vergeef het hun, zij weten niet…
De stervelingen hier zijn dolende
en vrezen toorn en een verblindend licht
wanneer zij ooit Uw zaal betreden.
Toon hen Uw goedertieren Aangezicht!
03 | Henk Beunk | Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn.
Polis 2017
ik verzeker je, nog vandaag
zul je met mij in het paradijs zijn
beloofde ik met de kennis van toen
geloofde ik niet dat religie zich tweeduizend jaar
schuldig ging maken aan machtsvertoon en -misbruik
om privileges overeind te houden en het volk eronder
met de leer op het tweede of een later plan
ik verzeker je, nog vandaag
zul je met mij in het paradijs zijn
beloof ik nu geloof ik nu
mits het aardse ambt van mij als hemelse vader
er in slaagt naast jou te staan in plaats van er boven
met jou te denken in plaats van over
op gelijke voet van gezindheid
04 | Bert Bevers | Dat is uw zoon en Dat is je moeder.
Kruisiging in schermopdeling
Mulier, ecce filius tuus … Ecce mater tua.
I
Dismas spreekt naar links. Gestas weigert nors
de bekoring van bekering. Willen die geschieden
gaan hem voorbij in de vaart van het duister. O,
ontraadseling: veel kleiner dan de lucht is huid.
II
Nog maar onlangs was Hij timmermanskind,
glimlachend jong. Nu vertrouwt Hij in Zijn
laatste strijd en nakend onweder de leerling
Zijn moeder, en haar hem toe. Maria’s wenen.
III
Nabij het Schedelveld verschieten hogepriesters
en tollenaren in hun gewaden vol verraad als het
bliksemt, de aarde trilt. Ze erkennen hun nederlaag
wel maar wensen er die naam niet aan te geven.
05 | Ankh Gussinklo | Eli Eli Lama Sabachtani ...
Eli Eli Lama Sabachtani…
Mijn God ik ben de eerste niet noch de laatste
die lijdzaam kapot gaat aan het lot van de wereld.
Maar waarom ik? Ik ben toch de kwaadste niet?
Deze kerels misschien, gezien hun koude hart
zweepslagen, laag verraad en ontrouwe daden...
Maar dat U mij verlaten zou, wijl ik de sterren
van de hemel bad, dat slaat álles!
Ik hoopte dat we ons vergisten in wat U al wist:
Uw schepsel zoekt een zondebok voor zijn brokken
en een verlosser tegen haar angst, koste wat kost!
Alles goed en wel God, ik kan veel verdragen
maar dat U mij verliet…. dát verkrop ik niet!
Ik droomde net als menigeen dat ik een steen verlegde
in een stromende rivier van haters, dictators,
kerkklokken, minaretten, de letter der wet.
Nu hang ik hier te kijk tot schande van
Uw eigen koninkrijk; dat is toch godgeklaagd?
Eli Eli zie mij: Zondebok en Verlosser tegelijk ..!
06 | Hans Mellendijk | Introductie II
Hells Angels van Lower East Side glijden in een shocktail af tussen scheurende
gordijnen neven Bandidos, Satudarah, No Surrender en beamen sluipenderwijs
onder trillende Harley-Davidson vlag het algoritme van newspeak bubbel
(stilte = lawaai) en het koor een omgerekende generatie evenouders, rekenregels
van optellen, aftrekken, delen niet gelijk aan vandaag. Brians, Jimi’s, Janis’, Jims,
Kurts en Amy’s dorst naar het nirwana, hemels koninkrijk hier en nu, 27!
Geen voldaanheid, Hé Joe, o Heer koop me een Mercedes Benz. Zet me in vuur
en vlam. De man die de wereld verkocht riekt naar goedkope deo dorant,
terug in het zwart in een detonerend en heidens pandemonium.
Of toch Newtons gelijk, mens geworden God om te redden, op 23 april in het jaar
34 de eclips, de zonsverduistering van 180 minuten. Wie zal het zeggen, Joost
mag het weten, een duivelsei in puntdraad gewikkeld. Of 3 april een jaar eerder?07 | Helma Snelooper | Ik heb dorst.
Ik heb dorst
er is water
er is water in overvloed
vader komt uit de tuin
hij brengt ons handenvol bramen
het sap druipt tussen zijn vingers door
een bloedrood spoor
ter hoogte van Kreta redt men een vrouw uit Eritrea van een zinkend schip
haar water breekt, zij schenkt het leven aan een kind
dat zij Gelila noemt: ' van de zee'
als het moet slaan we het water uit de rots
zelfs een steen is tot schreiens toe te roeren
je kunt bokalen vullen met de tranen van de aarde
er is water
er is water in overvloed
08 | Margót Veldhuizen | Het is volbracht.
Het is volbracht
Het is volbracht,
het volk heeft gesproken
de leider wast zijn handen
triomf glanst in zijn ogen.
Het is volbracht,
er wordt gejuicht met rauwe stem
de lucht kleurt rood
er vallen druppels op banieren
schaduw daalt op het plein.
Het is volbracht,
het volk heeft gekozen
er rinkelt glas
er klinkt een schot
er schreeuwt een man.
Waar is de geest die liefde spreekt
wie heeft de eerste steen gegooid
hoe valt dit tij te keren?
Het is volbracht,
de leider vleit het volk
spreekt hen toe vanuit de hoogte
de zon lijkt voorgoed verdwenen
hoog in de donkergrijze hemel
zweeft de koningsadelaar.
09 | Bert Scheuter | Vader, in uw handen leg ik mijn geest.
Voorbij het leven
Zo pijnlijk is de dood, omdat niets er
voor in de plaats lijkt te komen, als
ik enkel op de kennis van de wereld
moet bouwen - en vertrouwen -
omtrent mijn afscheid.
Tenzij ik mijn geest, bij leven bewogen
in een keten van vaders, moeders,
zonen en dochters, hoger neerleg,
tussen het idee dat een cel ziel werd
en de as eeuwig zal zijn.
Dat beeld sproeit de dorre denkakker,
die, vermest door mijn vrome logica,
zelfs de kiem smoorde van weidser land
waar verhalen uit de bergen stromen
als kleurrijke waarheid.
Ergens vandaar komt de troostende bries
die over mij waait als ik er aan denk
dat ik in mijn systeem een schedelplaats
zou kunnen vinden die een overwinning
zal zijn op de dood.
10 | Ria Moons | Il terremoto
Il terremoto
Toen iedereen om drie uur wegliep van Golgotha,
begon het. Een geluid als van een grommend
dier in doodsnood, schokkend om zich te ontdoen van
radeloze pijn. De aarde splijt,
regens striemen, oorverdovend
vallen dromen in elkaar.
Als het voorbij is, blijven wij achter
in een voor altijd ontregelde wereld
waar welkom niet vanzelf meer spreekt,
waar ieder voor eigen parochie preekt
en angst de toon aangeeft.
Maar dit vers wil vliegen,
opstijgen uit de warmte
van een rode mond,
cirkelen als een leeuwerik
en harten ontsluiten
opdat wij elkaar weer vinden.
Haydn | Die sieben letzten Worte unseres Erlöser
Geen opmerkingen:
Een reactie posten