Dichtersbankje | Hans Mellendijk

Foto: © Bert Bevers | Spoorstraat | Zutphen 

Uit de collectie Mellendijk (keuze uit eigen werk) voorraad Bevers: Hans Mellendijk>

Amsterdam, Overtoomse Veld, 30 april 1993

Verkreukeld, verfrommeld, verfomfaaid,

uit een vervlogen tijd aangewaaid,

kijkt James Dean mij ongegrond opstandig aan,

vanaf een verlopen calendarium uit ’91.

Ik vraag mij af, nu ik uitgeput maar voldaan,

na een lange feestelijke wandeling, in het gras lig,

denkend aan zo’n duizelingwekkende vlucht uit het verleden:

‘Hoe vliegt de tijd?’

Door ’n prille meid,

zag ik je zo-even nog snel verkocht.

Terwijl jij liever de vrijheid zocht.

Bent toen uit het Vondelpark door de wind meegezogen,

met scharrelend zwerfvuil door het Rembrandtpark gevlogen.

Op het laatst neergedaald voor de GAK-kantoren.

Om als een objet trouvée, in de tijd bevroren,

door mij bewust te worden geadministreerd.

Uiteindelijk in dit vers hartstochtelijk vereerd.

© Hans Mellendijk

gepubliceerd in Poëziepuntgl - jaargang 4 - nummer 1 - maart 2006 | Seeshirt - Het 13e Erbarmen Festival - Hoe vliegt de tijd? - Varsseveld, 3 juli 1993 | Trouw dicht in de buurt - bundel Noord-Holland - 8 februari 2010




Even

Apeldoorn, 30 april 2009


Era accelereert. 
In de razernij van het gesmoorde feest. 
Even in een flits de collectieve gekte dat we keken naar Back to the Future Part IV.
Marty Mc Fly terug naar negenenvijftig. Doc Brown verwisselde Soestdijk door
Apeldoorn en DeLorean met een zwarte Suzuki Swift. Shift defilé. Kwam aan in
een duivelse daad die voor altijd in hulpverleningstermen onbegrepen zal heten.
Of terecht gekomen in een foute reclamespot van een verzekeringsmaatschappij?
Even 'n kneep in de linker arm. Het koor, de dag dat Nederland z'n onschuld verloor.
Ach schone onschuld die er nooit is geweest. 
Era articuleert.


© Hans Mellendijk
gepubliceerd in Krakatau -30 april 2011

Dichtersbank | Gerrit Komrij

Foto: © Bert Bevers | Wooldseweg | Winterswijk

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: Gerrit Komrij>

Leeuwarden | stoeptegel 

Dichtersbankje | Minske van Wijk & Oscar Spierenburg

 

Minske van Wijk | De Veer van César 

Uit de voorraad Bevers> collectie Mellendijk (cineasten, cinematografisch gedicht): Minske van Wijk> & Oscar Spierenburg>

De Veer van César>

 

Dichtersbankjes| Jan van Laar sr.

De bankenzetter is een weekje weg voor een welverdiende voorjaarsvakantie. Hij stuurde ons een kaartje vanaf de Keukenhof. 'Vanaf 1 mei of zoveel eerder zal ik mijn arbeid weer met hernieuwde kracht op mij nemen', schreef hij achterop de puike ansichtkaart die de weblogredacteur vanmorgen mocht ontvangen.

Foto: © Ron Scherpenisse | Keukenhof 

Uit de collectie Mellendijk (keuze toondichterli en lied): voorraad Scherpenisse: Jan van Laar sr

Ik weet een heerlijk plekje grond
Daar waar die molen staat
Waar ik mijn allerliefste vond
Waarvoor mijn harte slaat
Ik sprak haar voor de eerste keer
Aan de oever van een vliet
En sinds die tijd kom ik daar meer
Die plek vergeet ik niet

refr.:

    Daar bij die molen
    Die mooie molen
    Daar woont het meisje
    Waar ik zoveel van hou
    Daar bij die molen
    Die mooie molen
    Daar wil ik wonen
    Als zij eens wordt m'n vrouw

Als in den stille avondstond
De zon ten onder ging
En ik haar bij de molen vond
In zoete mijmering
Fluisterde ze mij in 't oor
O! heerlijk saam te zijn
De molen draaide lustig door
En ik zei
"Liefste mijn"

refr.

Ik zie de molen al versierd
Ter eer van 't jonge paar
Het hele dorp dat juicht en tiert
Zij leven menig jaar
En zie ik trots de molen staan
Dan zweer ik in dien stond
"Nooit ga ik van die plek vandaan
Waar ik m'n vrouwtje vond"

refr....

© 1935 J.Poeltuyn

Dichtersbankje | Jos van Hest

Foto: © Bert Bevers | Zoo | Antwerpen 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: Jos van Hest>

Dichtersbankje | Aloys Terbille

Foto: © Louis Radstaak | Busstation Vreden

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Radstaak: Aloys Terbille> en hier wiki>

Tucht oen orderSoortjes bie soortjes
oen menorkas bie menorkas,
zeag eume Graads.

Dan trok hee ziene
kanienbukke an n nakn
oet t warme nust.

Nich bloos de hoonder,
ook de kanienkes
fein soortje bie soortje.

Övveral an t rämmeln!
Gif niks as gebasterten.
Dat prömmeln hee
zik dan in n board.

Soortjes bie Soortjes!
Bie eume Graads 
oen ook annerswoar.

Elke soort veur zik!
Oen toch is t alle bloos
een soort muze. 

Dichtersbankjes | HiPP

Foto: © Bert Bevers | Zoo | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichterscollectief, gedicht): voorraad Bevers: HiPP Het instituut Praktische Poëzie>

Tractorsporen op het land

tel duf Hanomag

glij de zuiger op en neer

klompen kadansen

deng deng deng deng deng 

Glühkopfzündung hat geklappt

will was mit euch, Deutz

draagt de naam Farmall

oogst internationaal

boerendriewieler

Hans Mellendijk

Louis Radstaak

Bert Scheuter

Dichtersbankje | Luuk Gruwez

Foto: © Bert Bevers | Vogelhuis Zoo | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Bevers: Luuk Gruwez>


Volière

Van top tot teen vol vogels zit mijn vader.
Er hangen korenblauwe luchten in zijn lijf
en vergezichten om bij weg te dromen
en takken waar men, vogel zijnde, graag op slaapt.

De meest diverse soorten herbergt hij.
Bijvoorbeeld in zijn hoofd iets hoogs,
een torenvalk, een nachtegaal, een kardinaal
of welbespraakten als de papegaai, alsook de ara

uit de karaokebar. Omstreeks zijn kolossale kont,
daar wonen enkel en alleen de doodgewonen:
kanaries, zebravinken, pimpelmezen,
meerstemmig maar saamhorig in hem thuis.

Als al die vogels simultaan duizeling-
wekkend aan het kwetteren slaan,
kan ik de nagalm van zijn zwijgen horen.
Nooit is het stil wanneer mijn vader zwijgt.


© Luuk Gruwez
april 2003 |  tijdschrift 'Het liegend konijn', 1e jaargang nr. 1

Dichtersbankje | Wislawa Szymborska

Foto: © Bert Bevers | Alfred Nobellaan | Hoboken

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichters en gedicht) voorraad Bevers: Wislawa Szymborska> 

Een foto van 11 september

Ze sprongen uit de brandende etages naar beneden -
een, twee, nog een paar
hoger, lager.

Een foto hield ze levend tegen
en bewaart ze nu
boven de aarde naar de aarde toe.

Elk van hen is nog een geheel
met een persoonlijk gezicht
en bloed dat goed verborgen is.

Er is tijd genoeg,
voor het haar om los te waaien,
voor de sleutels en het kleingeld
om uit de zakken te vallen.

Ze zijn nog steeds in het bereik van de lucht,
binnen de kring van de plekken
die net zijn opengegaan.

Ik kan maar twee dingen voor hen doen -
die vlucht beschrijven
en geen laatste zin toevoegen.

© Wislawa Szymborska

Dichtersbankje | Enghuizer dialogen III

Foto: © Bert Bevers | Zoo | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichters en gedichten) voorraad Bevers: Enghuizer dialogen III>

Dichtersbankje | De Omsmeders | André van Sabben | Helma Snelooper | Dick Molenaar

Foto: © Bert Bevers | Sint-Sebastiaanskerk | Linkebeek 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichters en gedichten) voorraad Bevers: De Omsmeders | André van Sabben | Helma Snelooper | Dick Molenaar

Gesualdo’s gezangen

Aan lijden en sterven van Christus heb ik

getracht in de menselijke stem een ontroering

aan te brengen ingegeven door het hart.

De lijdensweg en de dood van

hun Koning dompelt geheel

Jerusalem in diepe rouw.

Dat Hij verrijst na 3 dagen

is volgens de voorspelling

twijfelachtig voor het volk.

Na Zijn graflegging is alles

moeilijk te verwerken, hoe

moet het nu verder.

Het levende water, de oorsprong

van alles, is door Zijn kracht

opnieuw gaan stromen.

Elke hindernis overwint Hij,

zelfs de duivel vlucht.

Twee vrouwen zagen slechts

lendendoeken in het graf liggen,

zij die het leven doorgeven

hebben de dood niet gevonden.

Hun smart wordt omgezet

in hoop, dit gebeuren gaat

hun verstand te boven.

De adem van mensen heeft in

klank en woord, de droefenis over

Zijn sterven, levend gezongen.

© André van Sabben in het kader van Tenebrae Responsoreae | Oost Nederlands Kamerkoor>

Levend water

vader

aan de andere kant

in een ander land

was deze beker aan je voorbij gegaan

gif en gram

maar je dronk voor de lieve vrede

en vleugellam,

uitgedroogd, beschimpt en geslagen

hebben je ogen mij gezocht

wilde je wat vragen

heb ik mij afgewend, verblind van angst

om je aanraakbaarheid

kon ik niet met je waken

was ik te zwak om je te dragen

een buitenstaander nam je kruis op

in het laatste licht van de avond

en ik ben een andere weg gegaan,

nalatig

vader

aangespoeld

aan de andere kant

in een ander land

heb ik bedacht dat mijn overvloed aan tranen

jou toch moet kunnen laven

zodat je zult opstaan

zoals je altijd hebt gedaan

bij het allereerste licht

je zult vragen: hoe gaat het, mijn deerntje

en je raakt me aan

als een vader

in de kom van je arm

en vol erbarmen

-want je wilde altijd alleen maar geven-

schenk je levend water

© Helma Snelooper in het kader van Tenebrae Responsoreae | Oost Nederlands Kamerkoor>

ecce quomodo moritur justus           

als het schor geschreeuwde volk

voldaan zijn brood en pap opzoekt

is het volksvermaak voorbij

het spannend spel gespeeld

die het goede deed

die vriendschap smeedde

sloot ademloos de mond

en boog geknakt het moede hoofd

recessit pastor noster

het licht trekt zich terug           

haar hand strekt zich

en anderen nemen af

het lijf dat leed

brengen in witte wade

maria’s moederkind

naar het woordloos niets

met stenen slot vergrendeld

het licht trekt zich terug

tot in de nacht

hier wordt verdriet

in een verdroogde traan

verbeeld

de wanhoop in muziek

op half verlaagde toon gezet

een hele eeuwigheid

maakt plaats

voor de gebroken tijd

het licht  trekt zich terug

tot in de nacht

tot in de tuin

tot in de grot

en schuilt

 

hier eindigt pijn

en

zal de grote stilte

ook

zoete rustplaats zijn

© Dick Molenaar in het kader van Tenebrae Responsoreae | Oost Nederlands Kamerkoor>

  

Dichtersbankje | De Omsmeders | Nico Arts | Ria Moons | Ankh Gussinklo

 Foto: © Bert Bevers | Grïetrystraat | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze collectief en gedichten) voorraad Bevers: De Omsmeders>

Goede Vrijdag

Mag ik Uw gang begrijpen:

Gij zijt niet oud geworden;

voortijdig werd er ingegrepen

met arrestatie en processen.

Veroordeeld en terechtgesteld

op het toppunt van Uw leven.

Het werd de wreedste dag:

boven het benauwde land

werden licht en lucht onklaar.

Er was geen duur, de tijd stond stil;

ontledigd werd Uw laatste dag.

Uw Kruis werd opgericht

Uw armen strak gestrekt

in elke hand een nagel geslagen.

De schacht en de balken

getooid met Uw bloed.

Gij die U bereid verklaarde

het kruishout te aanvaarden

Gij hebt mij welgedaan. –

Mag ik mijn gang begrijpen:

waar de akker wordt geploegd

waar een kruisbeeld langs de weg

de tranen draagt van roest;

geef aan dit kruis Uw Zegen

opdat het troost geeft op mijn weg.

© Nico Arts in het kader van Tenebrae Responsoreae | Oost Nederlands Kamerkoor>

bekentenis

nee, ik was er niet bij

toen hij door de straten liep,

gebogen onder ons kruis

dat niet te tillen was.

ik hoorde niet het schreeuwen

om Barabbas. het joelen toen

er boven zijn gedoornde hoofd

koning der Joden kwam te staan.

was ik er wel geweest

wat had ik dan gedaan?

had ik weggekeken,

meegehoond, of gejammerd

om dat onverdraaglijk lijden.

zou ik hebben geprobeerd

dit lot te keren?

had ik hem helpen dragen?

ik denk dat ik alleen en stil

stiekem naar huis zou zijn gegaan,

vurig hopend dat ik ergens

toch nog

een vogel

zou horen zingen.

© Ria Moons in het kader van Tenebrae Responsoreae | Oost Nederlands Kamerkoor>

Maria’s kruisgang…

Een zwaard, zei hij,

een zwaard zou door mijn hart gaan…

Ach jongen, acht dagen was je pas

je werd besneden, ik voel het heden nog

je huilde de longen uit je lijfje

één kerfje maar het sneed me door de borst.

Nu lijd je dorst hier aan dit martelhout

het koude zweet breekt zich een baan

zwaard dat door mijn ziel zou gaan…

Al toen je twaalf was

wij jou niet konden vinden bij jouw klas

drie dagen en drie nachten in Jerusalem

de ziel onder de arm, tot eind’lijk wij jouw warme

jongensstem vernamen in de tempel

jouw lastig vragen aan de priesterkaste

’t was in mijn ogen vloeken in de synagoge

wie was hier ouder, jij mijn zoon of wij

Zelfs nu je aan dit martelwerktuig bent gekluisterd

toon jij je nog bezorgd om mij…

Hoe wist men eigenlijk

van die zwaardsteek in mijn ziel

o nee het viel niet altijd mee

bevallen ver van huis

die koude stal waar ik je baarde

toch was ’t of engelen de aarde kusten

toen je rustte aan mijn volle borst…

Strand van Tiberias, men vlocht het gras

tot kussens waarop we aan je voeten zaten

vis aten en brokken van je zelfgebroken brood

Vorige week nog op sabbát - zoals je op die ezel zat -

maar ‘k ving je ogen en die vreemde profetie 

ging mij opnieuw door merg en been.

Je boodschap heeft geen woord erom gelogen

geen druppel water bij de wijn

een martelblok, een stok, een spons azijn

mijn hart breekt in wel honderd stukken; je gaat dood

zwaard als een zijden draad boven ons beiden

jij buigt het moede hoofd, niets buigt het lot nog om.

Mijn God, waarom..?  Waartóe..?

© Ankh Gussinklo in het kader van Tenebrae Responsoreae | Oost Nederlands Kamerkoor>

Dichtersbankje | De Omsmeders | Bert Scheuter

Foto: © Bert Bevers |  Lambertusgasse | Düsseldorf

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): voorraad Bevers: Bert Scheuter>

gnosis et fides

op de olijfberg ziet de geboren meester,

de godgelijkende, zijn naderende dood en

wordt een mens bedroefd en beangstigd,

wijkt de mensenzoon voor twijfel, toont

een evenbeeld juist zijn kracht in de bede

laat deze beker aan mij voorbij gaan vader

zo toont die mens de mensheid menszijn

niet als die ene, die rotsvast ontwijfelbare

maar in tweezaamheid, als zon en maan,

als zee en land, als vrouw en man en ook

in goed en kwaad, in kennen en geloven,

niets menselijks is die verlosser vreemd

hij is daar niet die laatste vonniswijzer,

zijn vlees is zwak, maar nobel zijn geest,

ten voorbeeld spiegelt die leermeester

ons nog immer de schoonheid voor en

zo schiep god de mens ten tweede male

de mens die god schiep: gnosis et fides.

© Bert Scheuter in het kader van Tenebrae Responsoreae | Oost Nederlands Kamerkoor>