Dichtersbankje | Ronald Ohlsen

Foto: © Peter Bevers | Artis | Amsterdam

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Ronald Ohlsen>

INSECTEN (drieluik)

I

Het is de stekelige nacht
die met zijn staketsels
ons een halt toeroept,
in zijn web ons lamlegt,
verdooft tot in dromenland
waar wij van alles niets weten.

Waren wij zulke insecten
dan speelde de wind
met onze vliesdunne vleugels
zodat het net was alsof
we zo weer weg zouden vliegen.


II

Kun je je voorstellen
hoe het zijn zou zonder
obstakels van licht en donker.

We zouden leven voor de honing,
uitvliegen voor de koningin.

Gedragen door zonnewarmte
zouden we de blauwe, eindeloos
blauwe muur verkennen


III

Nee, ik ben niet echt
de enige die naar de zon
zit te kijken. Bijna zinloos is het

te gluren. Je mag hem
toch niet zien. Waar dacht je
dat ooit al die anderen
zich blind op staarden?

Laten we maar uitgaan
van de zekerheid van de maan
en ons eeuwige vertrouwen
in een nieuwe dag op aarde.

 

©  Ronald Ohlsen, 2001

terug naar boven