Dichtersbankje | Teresa Núñez

Foto: © Bert Bevers | Saint-German-des-Prés | Parijs

Uit de collectie Mellendijk: (keuze dichter en gedicht): Teresa Núñez


ÉL PIDE UNA CERVEZA EN LES DEUX MAGOTS Y PUEDE QUE SEA SÁBADO


     Monsieur, tráigame un bosque
inflamado y armónico.
Tráigame un cementerio
con la tumba de Sartre y de Simone.


     (A veces, hasta puedo
beberme de una vez el Louvre
y tres jardines).


     Si le parece bien, que flote la aceituna
dulcemente, suplico.


     Sobre la mesa tiembla -como un ave-
el silencio.
Y una luz va curvando,
     pequeña,
          estremecida,
               poco a poco, la calle.
Suena un acordeón en algún sitio.
Qué tópico (él se ríe).
Codo a codo, las sillas
acercan un gentío que calla o que se ama
en medio de las cosas.


     ¿Las siete ya? Decide. No tengo todo el día.
¿Qué prefieres tomar?


     Luminiscente, llega
el olor de las dalias.


     No sé. París entero.
Quiero beber París.


Vertaling in: Meander


IN LES DEUX MAGOTS VRAAGT HIJ EEN BIER EN MOGELIJKERWIJZE IS HET ZATERDAG

     Ober, brengt u mij een enthousiast
en harmonisch bos.
Brengt u mij een begraafplaats
met het graf van Sartre en van Simone.

     (Soms kan ik zelfs
het Louvre en drie tuinen
in één keer opdrinken).

     Als u het goed vindt, laat de olijf
zoetjes drijven, verzoek ik.

     Boven de tafel trilt - gelijk een vogel -
de stilte.
En een licht buigt gestaag,
     klein,
          geschrokken,
               beetje bij beetje, de straat.
Ergens weerklinkt een accordeon.
Wat voor gemeenplaats (hij lacht).
Zij aan zij brengen de stoelen
een menigte mensen bijeen die zwijgen of van elkaar houden
midden tussen de dingen.

     Zeven uur al? Beslis. Ik heb niet de hele dag.
Wat wil je graag hebben?

     Lichtgevend komt
de geur van de dahlia’s dichterbij.

     Ik weet het niet. Heel Parijs.
Parijs wil ik drinken.

*Bron: Meander