Dichtersbankje | Johan Christiaan van Schagen

Foto: © Bert Bevers | Abdij | Middelburg

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Johan Christiaan van Schagen

Het Abdijcomplex

Wat eeuwen groeide
Wat tijden bloeide
Wat duurzaam boeide
Machtswaan verschroeide
Ons Zeelands Hof

Maar elk tempeest
Is snel geweest
Steeds wijkt het beest
Weer voor den geest
In Zeelands Hof

Zo scheen verloren
In wild verstoren
Doch werd herboren
Tot schoner gloren
Hier Zeelands Hof

© J.C. van Schagen

Dichtersbankje | Martin Bril

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Martin Bril



TOERISTISCH OVERSTAPPUNT
Wie met de auto een dagje de natuur in wil,
Zoeke een Top, een Toeristisch Overstappunt,

Herkenbaar aan een stenen piramide en enkele
Vierkante poefs die bestaan uit gestapelde
Stenen ingepakt in ijzeren kippengaas,
Dit bedoeld als verwijzing naar de vele zwerfkeien
In de Acherhoek en de ijzerindustrie aldaar.

Vanuit een Top waaieren bewegwijzerde routes
Uit die men per fiets of te voet of in enkele
Gevallen per kano of per rolschaats kan afleggen.

Is het mooi of niet? En al die Toproutes (het
Moeten er honderden worden) vormen
Op den duur een netwerk, ja. En veel Tops
Staan in de buurt van een horecagelegenheid,
Zodat de auto niet alleen achter hoeft te blijven

En er na afloop van de Topwandeling een
Versnapering kan worden genoten, te denken
Valt aan een punt appelgebak met slagroom,
Een kopje soep of een uitsmijter ham kaas.

Er zijn inmiddels vele tientallen Tops, maar
U moet er rekening mee houden dat ze met
Het openbaar vervoer moeilijk bereikbaar zijn.

En u kunt ook overwegen
Om gewoon thuis te blijven.

Dichtersbankje | Henri Looymans

Foto: © Bert Bevers | Achter de Houttuinen | Middelburg 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Henri Looymans

Middelburg

(Ter gelegenheid van de aanstelling tot stadsdichter van Middelburg)


Ik kan als ik wil op de wereld verblijven
Op iedere plek kan ik vreemdeling zijn
Maar waar ik ook ben en weer stellig verdwijn
Steeds roept mij die stad waar ik mij kan schrijven

Daar spreken de gevels en zwijgen de luiken
De kerk klimt er boven de daken uit
En als zaterdagnacht de kroegen sluit
Dan kan je op zondag de schepping nog ruiken

Die stad roert mijn hart in wat het verlangt
Ik wandel haar straten zij vult mijn gezicht
Zij voert er mijn hand en ik schrijf haar gedicht
In een mantel van eeuwen die om mij hangt

Dit is mijn huis, de stad die mij ziet
Hier heb ik lief, en meer hoef ik niet

© Henri Looymans

Dichtersbankje | Louis Theodorus Lehmann

Foto: © Bert Bevers | Handschoenmarkt | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Louis Theodorus Lehmann

Voor uitwendig gebruik 

[fragment]

Handschoenen zijn dingen
die je laat liggen
die je laat liggen
die je laat liggen.
Overal

Hoeden zijn de dingen
die je niet opzet
die je niet opzet
die je niet opzet.
Nu niet, nooit. 

Dichtersbankje | Bert Bevers

Foto: © Bert Bevers | Hortus Botanicus | Antwerpen 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en haiku's): Bert Bevers

hortus conclusus

rundherum Flügel

der Falterbuscg zeigt sich

austerartig still

Turmfalkenfeder

in dem Gebüsch: werde ich

hier still belauscht

die späte Lerche:

zerbrechlich wie Blätterteig

Fiorturen

Septembergarten

Beeren glänzen Vögel an

Bärenklau verdorrt

gegen die Nacht Mond

voller Zeichen durchscheinend

Judassilberling

vertaling Heidi Gumbert | Gerrit Westerveld

Dichtersbankje | Sint Nicolaas

Foto: © Bert Bevers | Zuivelstraat | Bergen op Zoom 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Sint Nicolaas

Sinterklaasgedichtengenerator

Dichtersbankje | Jakobus Cornelis Bloem

Foto: © Bert Bevers | Kloosterstraat | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Jakobus Cornelis Bloem


DE DAPPERSTRAAT

Natuur is voor tevredenen of legen.
En dan: wat is natuur nog in dit land?
Een stukje bos, ter grootte van een krant,
Een heuvel met wat villaatjes ertegen.

Geef mij de grauwe, stedelijke wegen,
De in kaden vastgeklonken waterkant,
De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand
Door zolderramen, langs de lucht bewegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht.
Het leven houdt zijn wonderen verborgen
Tot het ze, opeens, toont in hun hogen staat.

Dit heb ik bij mijzelven overdacht, 

Verregend, op een miezerigen morgen,
Domweg gelukkig, in de Dapperstraat.

zie ook: dappervariaties

Dichtersbankje | Leendert Witvliet

Foto: © Bert Bevers | Vleeshuis | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Leendert Witvliet

Een paard in maart

Ik heb in maart een paard zien dansen
in een straat toen een draaiorgel
een wals speelde van één twee drie
tot ziens misschien tot ziens

en het paard tilde een voor een
zijn benen op, in de maat, zijn oren
achterover en een hele rechte hals

vier benen, die één twee drie
en één twee drie en enzovoort
dansten wat het orgel speelde
tot ziens misschien tot ziens

een droevig lied op een dag in maart
maar droever dan de driekwartsmaat
was het vrolijk dansen van het paard

© Leendert Witvliet

zie ook: Het zingend paard>

Dichtersbankje | Henri Frans de Ziel

Beeld:  © Roberto Tjon A Meeuw

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) Henri Frans de Ziel Tresfossa

wan troe poewema…

wan troe poewema na wan skreki-sani,

wan troe poewema na wan stré te f’ dede,

wan troe poewema na wan tra kondre,

pe joe kan go

te joe psa dede fosi,

wan troe poewema na den wortoe d’ e tan abra

te ala trawan n’ in joe libi wasi gwe;

wan koko soso,

ma wan di kan sproiti

njoen libi.

lon na mi abra dan.

aroesoebanja foe grontapoe.

kande wandé, wandé

mofo foe mi sa broko opo

foe taki gi onowsroewan toe wortoe

di, te den gro, sa trowe lepi stari,

di mi de soekoe now.

© Trefossa

Zie ook muurgedicht Leiden

Dichtersbankje | Oscar Wilde | Eduard Vilde

Foto: © Albert Hagenaars 2011 | Vallikraavi tn 4 | Tartu | Beeld: Tiiu Kirsipuu 1999.


Uit de voorraad Hagenaars, collectie Mellendijk (keuze gedicht): Oscar Wilde en Eduard Vilde: 

A Vision

TWO crownèd Kings, and One that stood alone With no green weight of laurels round his head, But with sad eyes as one uncomforted, And wearied with man's never-ceasing moan For sins no bleating victim can atone, And sweet long lips with tears and kisses fed. Girt was he in a garment black and red, And at his feet I marked a broken stone Which sent up lilies, dove-like, to his knees. Now at their sight, my heart being lit with flame  I cried to Beatricé, 'Who are these?' And she made answer, knowing well each name, 'Æschylos first, the second Sophokles, And last (wide stream of tears!) Euripides.'  © Oscar Wilde

Dichtersbankje | Kilianus Cornelis van Kiel

Foto: © Bert Bevers | Museum Plantin Moretus Antwerpen 

Uit de collectie Melendijk (keuze dichter): Kilianus Cornelis van Kiel | Zie ook>


Iedereen Woordenaar> (lespakket over Cornelis van Kiel)

Dichtersbankje | René Margritte

Foto: © Bert Bevers | Grote Steenweg | Berchem

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) René Margritte

Dichtersbankje | Rudy Witse

Foto: © Bert Bevers | Père Lachaise | Paris

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Rudy Witse


Géricault:

episch asgrauw, van pijn, en waanzin en
onrust en ziek behagen.
het zeil van de medusa, hoewel kleiner dan
je doeken, is immenser toch dan
de lijkwade waarin zij werden afgevoerd:
de kranken, de verliezers,
ik, en jij, heel binnenkort,
wanneer emotie opnieuw blinde vlek
zal zijn, tot de volgende eruptie.
tot haat weer kloten zal doen groeien
aan dit verkrampte lijf.
een hekel heb ik aan de onwil van
woorden, de machteloosheid, de
verhullende werkelijkheid.
klassiek lijkwit, van passie, en woede en
overmoed en zelfbeklag.

© Rudy Witse

Dichtersbankje | Toon Hermans

Foto: © Bert Bevers | Gabriël Verbovenelei | Deurne

Engel Gabriël 

Ik had een eigen engel en die heette Gabriël

Die engel had ik nodig want ik kneep 'm als de hel

Hij sloeg meteen zijn vleugels uit bij elk gevaarlijk spel

Een heilig soort gevogelte: mijn engel Gabriël

En onder glazen stolpen zag ik de Madonna staan

D'r brandde dan een lampie bij en voor het slapen gaan

Werden alle kinderen gewassen in de teil

En dan het Onze Vader knielend op 't koude zeil 

Nu zit ik diep te denken wat het bidden toch zo zijn

Dat deed ik vroeger nooit en daarom ging het toen zo fijn

Ik steek nog weleens een kaarsje aan en ik sla nog wel eens een kruis

Maar het gaat toch niet zo lekker meer als vroeger bij ons thuis 

Toch heb ik wel eens heimwee naar mijn engel Gabriël

Ik heb hem wat verwaarloosd: dat is waar, ik weet 't wel

Maar zit ik in de piepzak, in de rats of in de rouw

Dan roep ik net als vroeger: Gabriël, waar zit je nou

Toon Hermans

Dichtersbankje | Marion Bloem

Foto: © Bert Bevers | Vrijheidstraat | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Marion Bloem


Vrijheid

Als vrij zijn is: hou jij je mond

want ik heb iets te zeggen

Als vrij zijn is: jij achter tralies, want

dan hoeven wij niet bang te zijn

voor al jouw anders zijn en doen en anders

laten

Als vrij zijn is: de dag van morgen

strak bepalen door de dag vandaag

iets minder dag te laten zijn

Als vrij zijn is: de deuren sluiten

en op het beeldscherm vrij bekijken

wat veilig uit de buurt moet zijn

Als vrij zijn is: steeds rustig slapen

omdat de anderen hun tong moedwillig

is ontnomen

Als vrij zijn is: eten wat en wanneer je wilt

maar de schillen laten vallen in de kranten

waar de honger wordt verzwegen

Als vrij zijn is: niet hoeven weten wat mij

heeft vrijgemaakt, mij vrij houdt, mij

in vrijheid elke dag gevangen neemt

Als vrijheid is: wachten tot de ander

mij bevrijdt van angsten waar ik

heilig op vertrouw

Als vrijheid mijn gedachten pleistert

Als vrijheid om mij heen overal rondom

en in mij waait,

maar voor jou niet is te vangen

Als vrijheid mij beschermt

tegen jouw ideeën die voor mij te

anders zijn

Als vrijheid voor mij vandaag zo

vanzelfsprekend lijkt, en jij niet

weet wat dat betekent

Dan is vrijheid munt voor mij

en kop eraf voor jou

Dan is vrijheid lucht en willekeurig

Maar staat het mij misschien wel vrij

om iets van mijn riante vrijheid -met

wederzijds goedvinden natuurlijk-

tijdelijk of voor langere duur

af te staan om jou

van mijn verstikkende vrijheid

te bevrijden

Marion Bloem

5 mei, 2011

Bron: nationaleboekenblog

Dichtersbankje | A.H.J. Dautzenberg

Foto: © Bert Bevers | Van Daelstraat  |  Borgerhout.

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): A.H.J. Dautzenberg

Sonderangbot

Dichtersbankje | Wiel Kusters

Foto: © Frits Widdershoven | Universiteitsbibliotheek | Maastricht

Uit de collectie Mellendijk (bron: Brieven uit Mosanje): Wiel Kusters

Dichtersbankje | Elma van Haren

Foto: © Bert Bevers | Stationsplein | Roosendaal

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Elma van Haren

Knipoog

Buiten mist. Het ratelen van de wielen
verhult alle geluid hierbinnen.
Ik kan niets meer horen.
Blikken ontwijken me, naamborden ontglippen me.
Op goed geluk moet ik er straks uit.

Het is er weer, dit stollen,
na langdurig het hoofd te hoog
te hebben gedragen.
In mijn bagage,

mijn dagboek,
ontvleesd verleden, een herbarium vol bladskelet.
Ik blader.
Zo was het in een paar woorden.
Geklost als kant, wit gezouten,
dit tenminste
blijft!

De trein stopt.
Ik bezichtig een bekende touristenplaats.
Een bord zegt 'Bezoek onze grotten!'
Ik volg de pijlen en word welkom geheten
in scherp verlichte,
haast kraakheldere catacomben,
waarin opeen gepakt is,
waarin tot aan het plafond toe
opgestapeld is.

--------------------------------------------
© Elma van Haren

uit: 'De reis naar het welkom geheten', 1988.

Dichtersbankje | Antony Kok

Foto: © Bert Bevers | Hal Italiëlei | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Antony Kok en hier>

"De schaduw van elk beeld is zwart"- Antony Kok

Dichtersbankje | Guillaume Appolinaire

Foto: © Bert Bevers | Père Lachaise | Paris

Uit de collectie Mellendijk: (keuze dichter en gedichten): Guillaume Apollinaire

Salut Monde | Guillaume Appolinaire 

Dichtersbankje | Harmen Bevoort

Foto © Bert Bevers | Oude Waag | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Harmen Bevoort

Droef en donker zijn de dagen,

Heerlijk is deze avondstond!

Laat ons van zijn lof gewagen,

Ga den beker juichend rond!

Ja, het feest is aangebroken,

Glanze 't Hemelsch zonlicht niet,

Aardsche lichten zijn ontstoken,

Schoon is 't wat ons oog hier ziet.

Welkom, lieve feestgenoten!

Hartlijk welkom op de Waag!

Niets, niets wordt door ons genoten

Of uw bijzijn is ons graag.  

Dichtersbankje | Harrie Geelen

Foto: © Louis Radstaak | Achterhoek | Laren

Uit de collectie Mellendijk (keuze tekstdichter en lied): Harrie Geelen

Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer?	Terug
Kunt u ons de weg naar Hamelen vertellen, meneer? Kunt u ons de weg naar Hamelen vertellen, meneer? Kunt u ons de weg zonodig stamelen We willen heel gewoon terug naar Hamelen. Kunt u ons de weg naar Hamelen vertellen, meneer? Kunt u ons de weg naar Hamelen verklappen, meneer Ik moet er morgenvroeg de ramen nog gaan lappen, meneer 'k Moet er nodig heen, ik heb een beurt op school! Ik heb een linkerschoen met een gescheurde zool Kunt u ons de weg naar Hamelen verklappen, meneer 'k Heb een huis met zorgen en een bed, dat wacht 't Vuurtje in m'n keuken spitter-spettert zacht Weet U ook de weg, ik weet hier heg noch steg de weg, de weg, de weg, de weg, de weg... Kunt U ons de weg naar Hamelen vertellen, meneer Kunt U ons de weg naar Hamelen vertellen, meneer De kortste weg. Ik wil terug U hoeft ons maar te wijzen tot de poort maar vlug Kunt U ons de weg naar Hamelen vertellen, meneer ... Hamelen... ... Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer...

Dichtersbankje | Hans Dorrestijn

Foto: © Bert Bevers | Sint-Andriesplaats | Antwerpen

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Hans Dorrestijn

De vleselijke woning

Als de balken gaan verzakken
Het behang dat bladdert af
Als de deurscharnieren piepen
Zwijgt de huisbaas als het graf
En het tocht, last van lekkage
In de woning die hij gaf
De huisbaas denkt niet aan herstellen
Ook al peiger je het af

Want een mens woont in zijn lichaam
Maar hij heeft het maar te huur
En de grote stille huisbaas
Blijkt hardvochtig op den duur

Als de beenderen gaan vermolmen
De huid wordt schilferachtig wit
De huisbaas denkt niet aan een verfje
Ook niet als je smeekt en bidt
En dan kraken je gewrichten
Zieke darmen, ziek gebit
De huisbaas valt niet te vermurwen
Niet door lekkage, niet door spit

Want een mens woont in zijn lichaam
Maar hij heeft het maar te huur
En de grote stille huisbaas
Blijkt hardvochtig op den duur