Foto: © Bert Bevers | Korte Riddersstraat | Antwerpen
Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht): Willem M. Roggeman
De ridder der droefenis
Don Quijote wenkt een windmolen,
hij daagt hem uit in de strijd perk
en paal te stellen aan de lichtende zee, d.i.
het schuim en de schade aan zijn schaduw.
Hij voelt hoe dit schiereiland zich langzaam
losmaakt van het vasteland dat knarsetandt.
Het laat zijn kathedralen jankend wegzinken.
En Sancho houdt zijn christelijke adem in.
Hij speelt met de namen van de sterren.
Hij voorspelt al wat geschiedenis wordt
en haalt het paars uit al het paarlemoer.
De goden zuchten en blozen.
Zijn uitgedoofd lichaam dwaalt nog door
het landschap van La Mancha zonder licht.
Zonder, denkt hij bedroefd, moet
de vergrotende trap zijn van zon.
-------------------------------------
© Willem M. Roggeman
hij daagt hem uit in de strijd perk
en paal te stellen aan de lichtende zee, d.i.
het schuim en de schade aan zijn schaduw.
Hij voelt hoe dit schiereiland zich langzaam
losmaakt van het vasteland dat knarsetandt.
Het laat zijn kathedralen jankend wegzinken.
En Sancho houdt zijn christelijke adem in.
Hij speelt met de namen van de sterren.
Hij voorspelt al wat geschiedenis wordt
en haalt het paars uit al het paarlemoer.
De goden zuchten en blozen.
Zijn uitgedoofd lichaam dwaalt nog door
het landschap van La Mancha zonder licht.
Zonder, denkt hij bedroefd, moet
de vergrotende trap zijn van zon.
-------------------------------------
© Willem M. Roggeman
uit: 'Het nut van de poëzie', 2003.
via e-mail:
BeantwoordenVerwijderenBeste Hans,
Leuk idee. Dank je.
Willem